Читать книгу Mede-wete - Antjie Krog - Страница 15

dis hy!

dis mos Pa! storm my hart in my keel op maar toe ek om

die hoek kom is dit ’n bejaarde swart man

in ’n netjies gestopte Harris Tweed-baadjie soos mens

in Pa se wintertrommel sou kry ek stap agter hom

en my oë kleef die te groot baadjieskouers:

wat as hierdie man my pa was wat as dit sý vingers

was wat so aan die plastieksak onder sy arm frommel

wat as my pa swart was en oud en vol eerbaarheid

uitgelewer aan sy verslete spiere

sy gepoleerde skoene op pad na my ma êrens

in ’n buitekamer geblus eintlik moet

ek my hand op sy rug sit en sê: mooiloop kgosi my

raaf my pragtige koedoe-kop laat my jou vashou want

jy stap stil soos ’n staf nerf-af en alleen

maar ek draai weg: my aandadigheid onverduurbaar. vas

geheg bly ons hede aan die verlede sterf