Читать книгу Kartki na wietrze - Eduardo Sacheri - Страница 13

Pociąg, do którego Małpa i Rusek wsiedli w Castelar z zamiarem zapisania byłego piłkarza na Wydział Inżynierii Uniwersytetu Buenos Aires, dowiózł ich ledwie do Liniers. Wypadli na ulicę, odprowadzani dźwiękiem megafonów, przez które podawano informację o „opóźnieniach związanych ze śmiertelnym wypadkiem na stacji Floresta”. Rusek zaproponował powrót do Castelar, ale Małpa czuł potrzebę podjęcia tego dnia jakichś wiążących decyzji. Dlatego zasięgnął języka w pobliskim kiosku i w końcu wcisnęli się do przepełnionej osiemdziesiątki ósemki jadącej na plac Miserere, skąd mieli dostać się metrem na Wydział Inżynierii. Jednakże kiedy autobus minął stację Primera Junta i skręcił w ulicę Rosario, Małpa zafundował swojej zawodowej przyszłości kolejny gwałtowny zwrot. Przepraszając na prawo i lewo, przepchnął się do wyjścia i z Ruskiem depczącym mu po piętach wysiadł, zanim zdążyło się zapalić zielone światło.

– Co ty dzisiaj wyprawiasz, stary? – spytał Rusek, poprawiając sobie ubranie.

– Tutaj będę studiował. To kampus UTN-u.

– Nie mieliśmy sprawdzić na UBA?

– Tak, ale to wszystko jedno, Rusek. Tu też na pewno jest inżynieria systemów.

– Skąd wiesz, pacanie?

– Bo to Universidad Technológica Nacional. – Małpa wskazał napis na budynku. – Co mieliby tu wykładać? Gastronomię?

Rusek nie mógł się nie zgodzić z tą żelazną logiką. Pozyskawszy go ostatecznie dla swojej sprawy, Małpa zapisał się na studia kształcące analityków systemów. Do tamtego momentu, jak słusznie zauważył Fernando tego samego wieczoru, gdy we dwóch przekazali mu najnowsze wieści, styczność jego brata z komputerami ograniczała się do odwiedzania, nader częstego zresztą, salonu gier Sacoa w Mar del Plata. Niemniej, ku zdumieniu rodziny i znajomych, Małpa w wieku lat dwudziestu ośmiu rzeczywiście został inżynierem.

1 Universidad Technológica Nacional – odpowiednik politechniki.