Читать книгу Kartki na wietrze - Eduardo Sacheri - Страница 9

Kończąc szkołę średnią, Małpa widział swoją przyszłość całkiem jasno. W ciągu roku Vélez Sarsfield zaproponuje mu pierwszy zawodowy kontrakt piłkarski. Po trzech czy czterech sezonach on, Małpa, stanie się najlepszym numerem cztery w Argentynie. W wieku dwudziestu trzech, najwyżej dwudziestu czterech lat zostanie wytransferowany za grube pieniądze do Włoch. Przez jakieś dwanaście sezonów będzie grał w Europie. Wreszcie wróci do ojczyzny, by zakończyć karierę w Atlético Independiente i odejść w chwale. Jednakże lista czasowników z przekonaniem odmienianych przez Małpę w czasie przyszłym bynajmniej się na tym nie urywała.

Zakończywszy karierę zawodniczą, utrzyma związki z futbolem, obejmując stanowisko trenera. Zacznie w jakimś drugorzędnym, ale dobrze rokującym klubie i po kilku sezonach, gdy zdobędzie doświadczenie, przeskoczy do pierwszej ligi. W którymś momencie, czy to jeszcze jako zawodnik, czy to już jako trener reprezentacji narodowej – a najlepiej dwa razy, w obu tych rolach – zapewni Argentynie kolejne mistrzostwo świata, w półfinale pokonując Anglię albo Niemcy, w finale zaś Brazylię.

Marzył o tym tyle razy i tyle razy o tym opowiadał – przekonany, iż człowiek nie powinien taić swoich wielkich radości, ani tych przeszłych, ani tych spodziewanych – że jego przyjaciele znali jego przyszłą biografię z wszelkimi szczegółami. Fernando i Mauricio uważali to za stratę czasu, ale Rusek często i z prawdziwym entuzjazmem wcielał się na prośbę przyjaciela w role kolegi z drużyny, masażysty, drugiego trenera czy specjalisty od wizerunku, w zależności od humoru.

Na nieszczęście dla nich obu, kiedy Małpa skończył dwadzieścia lat, został wezwany przez działaczy Vélez Sarsfield i usłyszał od nich w czasie przyszłym coś, czego by się nigdy nie spodziewał: że nie będzie im więcej potrzebny.

Oddali mu kartę zawodniczą, udzielając zgody, by kontynuował swoją obiecującą karierę w jakimkolwiek innym klubie, życzyli szczęścia i przy okazji poprosili, by zawołał następnego z kolejki, albowiem na identyczną decyzję czekało jeszcze siedmiu chłopaków.