Читать книгу Kokkedoor - Errieda du Toit - Страница 22

Kokkedoor-Onthoukok-naaswenner

Theresa onthou:“Die eerste vraag by die Kokkedooroudisie was: ‘Hoekom skuinskoek?’

Ons hier in die Boesmanland-Hantam glo as jy met ’n stuk skuinskoek in jou hand staan, is jy deel van ons gemeenskap. As jy dit eers een keer geëet het, verlang jy altyd daarna.

Namaaksels is oral in omloop, maar die ware, oorspronklike skuinskoek – wat met die suurdeeg van heuningby-larwes gemaak word – word nêrens anders gekry nie. Oorspronklik is die suurdeeg gemaak deur die jongbylarwe-koeke uit te druk en deur ’n doek te gooi. Die gelerige afsaksel word laat staan om te gis, of in ’n koffiesakkie opgehang en word heuningmoer genoem.

Dit word dan ingesuur met meel en suiker sodra die moer begin ‘skop’ (rys). Daarna word van die suurdeeg (insuursel) gebêre en dit word ’n ‘plantjie’ genoem. Dit kan kliphard word, maar steeds gebruik word. Die plantjie wat ek gebruik, is ouer as 30 jaar en het nog nooit gedood nie.

Destyds het die trekboere skuinskoek gekry vir ’n soetigheidjie, want dit muf glad nie en word net later hard. Dan druk jy dit in die koffie. Dit word ook vir koshuiskinders ingepak.”

“Wie het nou kon dink dat ’n ou klein, soet, anysgegeurde koekie – ’n kruis tussen ’n oliebol en ’n mosbolletjie – ’n nuwe wêreld vir my sou oopmaak?”