Читать книгу Laatste verzen - Gezelle Guido - Страница 11

Gelijk een been ten honde,

zoo smijt gij mij, voor dank,

wat geld! te geenen stonde,

of ware ik nog zoo krank,

en wille ik het! Gaat henen,

ten duivel snelt;

hij breke u hals en schenen;

’t is Judasgeld!