Читать книгу Laatste verzen - Gezelle Guido - Страница 7

Nog eer de blâren schieten,

in ’t hofbeluik,

hoe geren zie ’k uw’ sprieten,

o perenstruik;

hoe geren zie ’k uw takken,

vol blommen staan,

vol perels, al in pakken

eer ze opengaan!

En mochte ik maar, zoo even,

door Gods beschik,

u, peretakken geven

nen toovertik;

’t en zou geen pere krommen

uw hout, voortaan:

veel liever zie ’k de blommen,

eer ze opengaan.

’k Zie geren, in de hoven,

uw’ peren groot,

de zonne zitten stoven,

al rijp en rood;

maar ’k zie wel nog zoo geren

uw blommen staan,

de perels van de peren,

eer ze opengaan.