Читать книгу Laatste verzen - Gezelle Guido - Страница 15

Gebannen, gaat en draagt hij, lijdende

langs de baan,

den boom, die, nagelvast hem dragende,

rood zal staan,

eer ’t heden noene is! Helpt! – Te late is het! —

Ach!..nu ligt

ter aarden neêrgeveld, ’t aanbiddelijk

aangezicht

des Heeren! ’t Vallend hout der ongenade…

och! – En ’t dwingt

hem, als een’ druive, daar de wijnman den

wijn uit wringt!