Читать книгу Laatste verzen - Gezelle Guido - Страница 6

Bast van murwe wijngaardbezen

kan alleen de weêrga wezen

van de zachte en zuivere hand

die mijn hert, heeft overmand.

Straffe mocht en boete hij vergen,

neen hij wou mijn boosheid bergen,

mijn verwaandheid, ongeboet,

in zijn dierbaar blusschend bloed.

Hebbe dan mijn herte en houdt’ Hij ’t,

duizendmaal vermenigvoud Hij ’t

in Zijn liefde en laat’ Hij ’t mijn…

neen, voor eeuwig ’t Zijne zijn!