Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 25
Зар
Беренче пәрдә
II күренеш
ОглавлениеҖәбраил (килеп, Газазилгә ихтирам күрсәтеп).
Күрекле оҗмахны, якты нурларны,
Һава, туфракны, кәүсәр суларны
Юктан бар иткән, бөек Тәңремнең
Әмере белән хәбәр китердем!..
Барысы.
Сәмган вә таган, сәмган вә таган![36]
Газазилдән башкалар сәҗдәгә китәләр.
Җәбраил.
Уттан, нурдан безне яраткан
Кодрәт иясе, кодрәте белән
Судан, балчыктан яратты бер җан!
Аңар баш ияр җитмеш җиде мең
Галәмдә булган керсез һәрбер җан!
Газазил.
Ләүхелмәхфүздә мин аны күрдем.
Исрафил быргы кычкырта.
Җәбраил.
Төпсез тәмуглар, уттан болытлар
Аның каршында тетрәп торырлар.
Асыл сөяге – аксыл мәрҗәннән,
Якты күзләре – кара нурлардан,
Атылып торган йолдызлар төсле,
Тизгер киң гаклын күрәчәк аның
Җитмеш җиде мең киң, серле җиһан.
Барысы (Газазилдән башка).
Кем соң ул җан? Кем соң ул җан?
Җәбраил.
Ул – Адәм!..
Барысы.
Адәм!..
Дәҗҗал.
Барысы (Газазилдән башка).
Мәрхәба-я-я! Адәм! Мәрхәба-я-я! Адәм!..
Исрафил быргы кычкырта.
Җәбраил.
Җитмеш җиде мең серле галәмгә
Баш итеп аны яраткан Тәңре.
Судан, балчыктан туган Адәмгә
Сәҗдә кылыгыз!.. Бу аның әмере!..
Барысы сәҗдә кылмакчы булганда, Газазил туктата.
Газазил.
Буйсынмагыз!..
Җирдән яраткан түбән Адәмгә
Сәҗдә кылырга кем мәҗбүр итә?
Кем безне болай тарта түбәнгә?
Кем безне болай көчләп хур итә?!
Дәҗҗал.
Безне яраткан көчле Тәңребез!..
Барысы (ятып сәҗдә кылалар).
Боерыгына без баш орамыз!..
Газазил.
Кара балчыктан, буталчык судан,
Тик бер сулыштан яралган җанга
Буйсынырмы соң нурдан яралган?
Лаекмы соң ул мондый зур данга?!
Җәбраил.
Киң ихтыяры шулай хак тапкан.
Газазил.
Ул шашкан.
Дәҗҗал.
Куй, саташкан!
Барысы.
Йа Рахман, йа Рахман!
Исрафил быргы кычкырта.
Шәйтан.
Кара болытлар көчәйгән саен,
Кара күкрәгем яктыра бара.
Газазил.
Нурдан яралган, бар гөнаһлардан
Пакь булган җаннар һич буйсынмыйлар.
Мәңге якларлар изге хакларын,
Үз намусларын һич таптамаслар.
Җирдән, түбәннән яралган ул җан
Кимсенеп табыныр алтын-ташка да.
Тар-мар килсә дә бөтен бер җиһан,
Баш ормамын мин «мин» нән башкага!..
Нурдан яралган, рухи нурланган
Чын фәрештәләр түбән төшмәсләр,
Каһәрлек белән даннар чыгарган
Мөстәбидләргә кол һәм булмаслар!
Дәҗҗал.
Аның иксез-чиксез киң кодрәте
Җирне нурдан артык күрсә, кем карышыр?
«Көн фәякүн»[38] дигән көчле ихтыяры,
Ләүхелмәхфүзе сине генә буйсындырыр.
Газазил.
«Көн фәякүн» иясенә, ля мәкянга,
Ләүхелмәхфүз нигә кирәк булган аңа,
Утлы, мөһер, кодрәт каләм, көчле җәхим,
Зобанилар, нигә кирәк тагын аңар?
Юк!..
Курку дәһшәтләре чолгап аны,
Тәңре курка халык иткән колларыннан,
Куркуыннан кабызды ул тәмугларны,
Куркакларны качырмакчы утларыннан,
Нигә газап, нигә сәҗдә, нигә коллык?!
Нигә тагын кирәк булган бу оҗмахлар?!
Аһ, юк, юк!..
Нурның уттан курыкмаганын белә бит ул,
Әмма утны көчле сулар сүндерә ала.
Безнең нурдан яралганны күрә бит ул,
Шул вәсвәсә аңа шомлы курку сала.
Дәҗҗал.
Нурдан туган гали коллар адашсалар,
Зәмһәрирдә туңып торган урыннар бар.
Имам булып ахырында саташсалар,
Аларга да ләүхелмәхфүз урын табар.
Шәйтан (Дәҗҗалга).
Безнең имам булырга син мөстәхыйксың.
Ирек.
Ләүхелмәхфүз көче белән чикләндереп,
Нигә тота оҗмахында тоткын итеп?!
Дәҗҗал.
Кемгә каршы баш күтәрдең, гөнаһкяр җан,
Кемнең утлы уйларына алдандың син?!
Ирек.
Мин үзем ут, утлы җилләр миннән исә,
Мин үзем нур, нурлы уйлар миннән оча!
Әмма Тәңре тоткын итеп нигә, нигә,
Минем нурлы юлларымны нигә кисә?!
Шәйтан (Газазилгә).
Дәҗҗал синең мөнбәреңә кулын суза,
Тәңре мондый җинаятькә булмас риза!..
Газазил.
Югал, сатлык, имансыз җан!..
Барысы.
Аман, аман, әл аман!..
36
Сәмган вә таган – баш өсте, ләббәйкә.
37
Ля мәкян – урыны билгесез нәрсә. Бу очракта Алла күздә тотыла.
38
Көн фәякүн – «Бул!» дию белән үк булдыру.
