Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 31

Хәзрәте Адәм тәшриф[44] боера!

Мәрхәбә! Мәрхәбә! Мәрхәбә!

Күңелсез оҗмах, синдә ямь тапмыйм, синдә тәм тапмыйм.

Күңел ашкына, йөрәк сукрана, күкрәк тарсына.

Күңел юксына, тәмле оҗмахта рәхәт таба алмыйм.

Ярдәм таба алмыйм, кайгым баса алмыйм, нәфес ашкына.

Мин монда үксез, юлдашсыз, дуссыз, кыргыйдай ялгыз,

Эч серләремне, күкрәк дәртемне ачып сөйләрлек

Беркем дә юк, күңелем боек, йөрәгем ярсыз.

Йөрәгем ярсыз, күзләрем нурсыз, гел бертөрлелек

Каплады җанны, каралтты канны бу дәртсез оҗмах.

Иртә-кич сәҗдә, өзлексез тәүбә, булдым чын тоткын.

Оҗмах бизәге күңелне борчый, җан шат булмагач.

Йа Ходай! Әйт син, ни өчен мине, мине яраттың?!

Сәҗдә кылырга!

Ләүхелмәхфүздә ачык язылган синең язмышың,

Туган көннән языла бара гамәл дәфтәрең.

Олуг Тәңремез кодрәте белән киләчәгеңнең

Барысын алдан хәл кылып куйган

ләүхелмәхфүздә.

Барысын алдан хәл кылып куйгач киләчәгемнең,

Нигә берьюлы ачып бирми соң күрәчәгемне?

Нинди кызыгы аңар бар икән күз яшьләремнең,

Нигә богаулап асрый соң ул теләкләремне?!

Анысы синнән мәңге яшерен калачак сер.

Беләсем килә киләчәгемне, аңлыйсым килә.

Әгәр дә Тәңре чынлап көчле һәм гадел икән,

Нигә серләргә, тар пәрдәләргә качып яшеренә?

Йә Адәм, Тәңреңне исеңдә тот һәрдәм!

Тәүбә сәҗдәсе, тәүбә сәҗдәсе, тиз тәүбә, тәүбә!

Ярлыка, Тәңрем, гөнаһкяр җанны, ярлыка мине!

(Торып ташка утыра.)

Ялгыз, мәңге ялгыз!..

Киләчәкләрем яшерен, билгесез, караңгы, нурсыз.

Ләүхелмәхфүзгә язылып куйган кара язмышым,

Нәрсә икәне мәңгегә яшерен, серле, билгесез.

Гомергә шулай коелыр микән ачы күз яшем?

Мин синең якын, якын иптәшең,

Нәрсә телисең, барын үтәрмен.

Яшәгән чакта менә шул башым,

Мин сине монда кимсеттермәмен.

Серне ачмаска әгәр сүз бирсәң,

Ләүхелмәхфүздән киләчәгеңне

Күрсәтә алам, әгәр теләсәң…

Яшер куйныңа шушы чәчәкне.

Беләсем килә, беләсем килә киләчәгемне.

Шатлык-рәхәтме, әллә хәсрәтле каты газапмы?

Хәзер, хәзер үк әнә ул тауга тиз бар, соңайма!

Качып, яшеренеп көтеп тор шунда минем кайтканны.

Ләүхелмәхфүздән чын тәкъдиреңне урлап килермен.

Урлап килермен, ни дигән эш бу?!

Беренче тапкыр ишетәм бу сүзне.

Сәлам Тәңренең сөйгән колына.

Шушы йөзекне алсаң кулыңа,

Гөлләр үсәрләр баскан юлыңда!

(Йөзек биреп, Дәҗҗал катына килә.)

Һичбер нәрсәдән хәбәре юк бичараның.

Бер күрүдә тозагыма чалкан төште!

Гомере озак булмас монда бу хайванның,

Урлашырга хәзердән үк күнде инде.

Сәлам Тәңренең сөйгән дустына!

Шушы коралны алсаң кулыңа,

Дошманың килмәс синең өстеңә.

Яки яшерен төшсә юлыңа,

Харап итәрсең барысын, аңла:

Тик минем сүздән һичвакыт чыкма!

(Корал бирә.)

Адәм!

Үз дәрәҗәңне белеп йөр монда, монда син хуҗа!

Ал шул «мөһер» не – тәхетеңне саклар гомер

буенча!..

Барып Тәңрегә барысын ирештер!

Тәңре ник кенә яратты икән,

Киң оҗмахында шушы ахмакны?

Бу Адәм дигән юк нәрсә икән,

Гакыл, фикере бигрәк сай икән.

Ак көн күрсәтмәү безнең муенда.

Белдегезме соң, нәрсә уенда?..

Нәрсәдер көтә, һаман эзләнә.

Һәр якты йөзгә дәррәү тезләнә.

Ә син, Бәдбәхет, нигә Адәмне тәбрик итмисең?

Ха-ха-ха!..

Кәефең хуш булсын, Тәңренең яры!

Ал шул шәрабны көчле кулыңа!

Ләүхелмәхфүзнең киң ихтыяры

Тәхет һәм таҗлар куйды юлыңа!..

Гөрзи, богаулар, зиндан һәм дарлар –

Синең дусларың, сине сакларлар.

Бу корал сиңа алдан юл ачар,

Дошманнарыңның каннарын чәчәр!

Нәрсә, дошманнар? Кемнәр соң алар?

Ирек, мәхәббәт, нәфис матурлык –

Сиңа дошманнар, аларга ат ук!

Ирек, мәхәббәт, нәфис матурлык!

Кайда соң алар? Булырмы табып?

Ләүхелмәхфүздә утлы хәрефләр

Әлмисактан ук алар хакында.

Дәһшәтле сүзләр язып торалар.

Галәм дәфтәрең һәр сулыш саен

Беркетә бара яман уйларың.

Ирек, мәхәббәт, нәфис матурлык

Турында уйлау сиңа ул хәрәм.

Тәхеткә сәҗдә, Тәңрегә коллык –

Муеныңда фарыз, онытма, Адәм!

Йә Адәм! Тәңреңне исеңдә тот һәрдәм!..

Ярлыка, Тәңрем! Ярлыка мине!..

(Сәҗдә кыла.)

Кем ул? Кем ул?!

(Һаваны күреп, шашынып.)

Матурлык.

Санәм.