Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 30
Зар
Икенче пәрдә
III күренеш
ОглавлениеӘүвәлгеләр һәм Дәҗҗал.
Дәҗҗал.
Ни бар монда?
Шәйтан.
Тәңре Адәмне туфрак-балчыктан
Халык кылгачтын, аңарга каршы
Менә бу шашкан шушы ак таштан
Җансыз таш курчак уйлап чыгарган.
Нәфасәт, пакьлек, чын, саф матурлык
Тәңресе итеп, Тәңрегә каршы
Шул курчак белән гыйсъян чыгарып
Маташкан була, гакылдан язган.
Яэҗүҗ.
Бар җиһанның шатлыгы, ди. Син дә шатлан!
Һәммәсе.
Ха-ха-ха!..
Мәэҗүҗ.
Барсы булган. Җаны гына тик юк икән.
Һәммәсе.
Ха-ха-ха!..
Газазил.
Җаны да булыр. Җан сорап аңа,
Каһәр Тәңрегә ярдәмгә бармам!
Дәҗҗал.
Көфер, көфер сөйлисең син, гөнаһкяр җан.
Ләүхелмәхфүз, кодрәт каләм бар чагында,
Санәм ташка асла иңмәс хәят – җан.
Нинди йөрәк батырланган оҗмахында?!
Хакка шәрик булырга син уйладыңмы?!
Газазил.
Ул миңа кимлек булыр иде.
Дәҗҗал.
Кермәс пакь җан, санәм ташка хәят бирмәс.
Хәят бирү тик Тәңренең иркендә ул.
Гарше көрси, ләүхелмәхфүз ирек бирмәс.
Ват санәмен, гөнаһкяр җан! Тиз тәүбә кыл!
Газазил.
Тәңре туфрактан яратты Адәм.
Мин мәрмәр таштан яраттым санәм.
Туфрактан булган күрексез Адәмгә
Бөтен бар оҗмах китте сәҗдәгә.
Җан өрсәм шушы ак таш санәмгә,
Чын илаһ булыр бөтен галәмгә.
Аның кануны, зобанилары,
Утлы дүзәхе, сират мизаны –
Берсе дә булмас! Чөнки ул Гали!..
Тәңрегә Тәңре булыр пакь заты!..
Һәммәсе.
Ха-ха-ха! Шул санәм?!
Газазил.
Әйе, шул санәм.
Озак та үтмәс, килер бер заман,
Тәңреләр бетәр. Ул калыр мәңге.
Аның зур даны күкләргә ашар.
Җитмеш җиде мең галәм алкышлар!
Җитмеш җиде мең галәм җенесен
Ул берләштерер, ул дуслаштырыр!
Аңардан өстен булалмас һич зат,
Чөнки чын илаһ фәкать нәфасәт!..
Ирек, Мәхәббәт – дусларым минем.
Яңа дустымыз – менә нәфасәт!..
Үзем дә аңа сәҗдә кылырмын.
Үзем бирермен аңарга хәят!..
Ирек, Мәхәббәт, Бәхет.
Хәят, хәят, хәят!..
Һәммәсе.
Ха-ха-ха!..
Дәҗҗал.
Ул шашкан.
Шәйтан.
Адашкан.
Яэҗүҗ.
Юлдан язган.
Һәммәсе.
Йа Рахман, йа Рахман!..
Газазил.
Ялган!..
Фикердәшләрем, саф, чын дусларым,
Бирегез сазымны, килде хак илһам!..
Санәмгә карап уйный башлый. Мәхәббәт, Бәхет, Ирек гөлләр-нурлар белән санәмне бизиләр. Булышалар. Түземсезлек белән нәрсәдер көтәләр. Бераздан соң санәм йөреп китә.
Газазил, Мәхәббәт, Ирек, Бәхет.
Хәят! Хәят! Хәят!..
Дәҗҗал груһы һәммәсе.
Ләхәүлә вәләкуәтә иллалла… Эһем, эһем, эһем!..
Шәйтан.
Бу ни булды бу?!
Дәҗҗал.
Бу, бу, бу… эһем…
Яэҗүҗ.
Күрдеңме?
Мәэҗүҗ.
Ә син?!
Яэҗүҗ.
Гаҗәеп бу!
Мәэҗүҗ.
Гараиб[43] бу!
Шәйтан.
Ләүхелмәхфүз ни эшли икән?
Дәҗҗал.
Тәңре үзе сизде микән?
Шәйтан.
Тс-с-с!..
Һәммәсе (куркынып чыгып киткәндә).
Тәңрегә тиззз!..
Газазил груһы һәммәсе.
Мәрхәбә, хуш килдең. Мәрхәбә, хуш килдең!
Мәхәббәт.
Син безгә хәят китердең, иркә,
Илаһ булырсың дәртле йөрәккә!
Ирек.
Матурлыгыңнан күңелем курка.
Мине куарлар синең яныңнан.
Кабынсаң әгәр моның утына,
Минем барлыгым чыгар күңелдән.
Санәм.
Мин кем?
Газазил.
Син матурлык, син нәфасәт, син Һава!
Һава.
Мин кайда?
Газазил.
Оҗмахта.
Һава.
Бу кем?
Газазил.
Ирек.
Һава.
Бу кем?
Газазил (кызыл гөл бирә).
Мәхәббәт.
Җиһанны сиңа, сине җиһанга
(Мәхәббәт ак гөл бирә)
Яраттыручы, табындыручы.
Һава.
Бу?
Газазил.
Бәхет.
Иркәли алсаң, ул мәңге сиңа
Итагать итәр, иркәләмәсәң,
Ул синнән китәр, ул синнән бизәр.
(Бәхет төссез чуар гөл бирә.)
Һава.
Син кем?
Газазил.
Мәхәббәт, ирек, чын матурлыкка
Мәңге-мәңгегә хезмәт итәргә
Ант иткән бәндә…
Тәңресен ташлап, сине тудырган,
Йөрәге белән тик сезне сөйгән,
Ерак-еракка алга омтылган,
Сезнең хезмәткә җирдән һәм күктән
Урын алырга антлы сүз биргән,
Ул җан менә мин!..
Ирек.
Ирекле җил төсле ирекле итәрмен,
Тәмуг-богаудан азат итәрмен.
Мине яр дисәң, һич үкенмәссең,
Коллык газабын асла күрмәссең!..
Мәхәббәт.
Шәгъләдән тизгер, ак күңлең очар,
Лалә-чәчәкләр тик сине кочар.
Дәртле йөрәгең нурланган чакта
Ашарсың өскә минем кочакта.
Бәхет.
Иркәләп сине шатландырырмын.
Шатландырырмын шат чакларыңда.
Зәмин булмаса, гөлдәй корырмын,
Син дә сулырсың шул чакларыңда.
Газазил.
Җиһанда мәңге тик ул калачак.
Бетсә дә җир, күк, оҗмах, киң җиһан,
Шул чакларда да ул яшәячәк.
43
Гараиб, гарибә – күрелмәгән, ишетелмәгән хәл.
