Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 28

Каты ак мәрмәр буйсынды миңа;

Буйсынды миңа энҗе һәм җәүһәр;

Буйсынды миңа һәм кара төтен,

Тик буйсынмады иркә, серле өн.

Буйсынды миңа гөлләр, лаләләр,

Буйсынды миңа нурлы шәгъләләр.

Буйсынды миңа дәһшәтле моң төн,

Тик буйсынмады иркә, серле өн.

Ак мәрмәрләрдән сылу тәннәрең,

Сылу тәннәрең, ак беләкләрең.

Кара төтеннән синең чәчләрең,

Сызылып торган кыйгач кашларың,

Ак мәрмәрдән киң күкрәкләрең,

Алсу якуттан ал иякләрең.

Күзләрең синең кара җәүһәрдән,

Нурларын ала якты кәүсәрдән,

Саф ак мәрмәрдән ак муеннарың,

Зифа камыштай зифа буйларың!

Ак керфекләрең лалә үзәге,

Моң күзләреңнең күрекле бизәге.

Язгы таң кебек алланып торган

Бит алмаларың күзекмәс диеп,

Былбыл күзедәй бер миң утыртам,

Шатлык чокыры шат күренсен дип.

Каты ак мәрмәр буйсынды миңа,

Буйсынды миңа энҗе һәм җәүһәр,

Буйсынды миңа һәм кара төтен,

Тик буйсынмады иркә, серле өн.

Акылым эшләтеп азрак уйласам,

Исрафилсыз да өрә алырмын җан.

Бу матур сынга хәят бирә алсам,

Сөенер иде күреп бар җиһан!