Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 32
Зар
Икенче пәрдә
V күренеш
ОглавлениеГөнаһ.
Ул сиңа хәрәм, хәрәм, хәрәм!..
Тәңренең утлы болытларында,
Ыжгырып торган тәмугларында
Гөнаһкяр җаннар мәңге янарлар.
Мәңге янарлар ут упкынында!..
Зобанилар.
Мәңге янарлар ут упкынында!..
Гөнаһ.
Читкә карама, читтә оят бар.
Өскә карама, өстә гөнаһ бар.
Уңга карама, уңда – дәртле уй.
Сулга карама, сулда – зифа буй.
Зобанилар.
Сулга карама, сулда – зифа буй!
Гөнаһ.
Башыңны бөгеп син аска кара,
Аска кара да берни уйлама.
Тәңренең исемен беркет күңелдә.
Бар көчеңне куй тәсбих зикергә!
Зобанилар.
Бар көчеңне куй тәсбих зикергә!..
Гөнаһ.
Соңгы матурлык дәхи моңлы саз,
Ирек, мәхәббәт һәм әрсез бәхет
Тәңрегә дошман, сиңа да дошман,
Сиңа ят алар, бул син бәдбәхет!..
Һәммәсе.
Сиңа ят алар, бул син бәдбәхет!..
Адәм.
Кем ул, кем ул?!
Дәҗҗал.
Санәм.
Адәм бара башлый.
Гөнаһ.
Ул сиңа хәрәм!
Һәммәсе.
Ул сиңа хәрәм!
Газазил груһы.
Хата, хата!
Адәм.
Ул серле җанга мин каршы барам!..
Һәммәсе.
Ул сиңа хәрәм!
Адәм.
Хәрәм?!
Ни дигән сүз ул? Кайдан ул килгән?
Гөнаһ.
Ләүхелмәхфүздә уттан язылган.
Сине саклаучы вөҗданы калкан.
Газазил груһы.
Ялган, ялган!
Дәҗҗал груһы.
Йа Рахман! Йа Рахман!
Җәбраил.
Адәм, Тәңреңне исеңдә тот һәрдәм!
Адәм.
Ярлыка, матур! Ярлыка мине!
Һавага сәҗдә кыла. Күк күкри.
Һәммәсе.
Хәрәм, хәрәм!..
Дәҗҗал.
Көфер, көфер!..
Гөнаһ.
Беттең, беттең син, и гөнаһкяр җан!..
(Әләме белән Адәмгә суга.)
Дәҗҗал.
Тәүбә кыл! Хәзер юнәл гарешкә!
Гөнаһ.
Оҗмахта урын юк ул мәшрикъка!
Җәбраил.
Йә Адәм! Тәңреңне исеңдә тот һәрдәм!
Адәм (тезләнә).
Юлыктыр, Тәңре! Юлыктыр мине
Шушы гүзәлгә. Шушы пакь җанга!
Гөнаһ.
Ул сиңа хәрәм!
Дәҗҗал.
Ул – тик таш курчак.
Гөнаһ.
Гөнаһкяр, мордар, түбән уенчак!
Адәм.
Әйт, гүзәл, әйт, кем соң үзең? Кайдан иңдең?
Кайда тудың, кайда үстең, ничек исемең?
Һава.
Исемем Һава, карашымнан нурлар ява.
Дәҗҗал.
Кая, кая, зобанилар, зобанилар!
Тәмугларның ишекләре хәзер, хәзер ачылсыннар!
Гөнаһ.
Оҗмахларда гөнаһ ага!..
Һәммәсе.
Гөнаһ ага, гөнаһ ага!..
(Чыгып китәләр.)
Газазил груһы.
Ха-ха-ха!..
Газазил.
Кара йөрәкләр нурдан качтылар.
Тәмугларына юллар ачтылар.
Юк, юк ул тәмуг безнең пакь җанга,
Шатлыклы хәят балкыйдыр анда.
Барысы.
Шатлыклы хәят балкыйдыр анда.
Мәхәббәт.
Сезгә гомерлек минем бүләгем.
Ирек (нурдан гөл бирә).
Ирекле тормыш катгый теләгем!
Бәхет.
Бөтен барлыгым сезгә багышлыйм.
Адәм.
Күрекле гүзәл, ямьле Һава, кил, кил миңа!
Чолгап алды күкрәгемне көчле ялкын!
(Кавышалар, кочаклашалар.)
Һава.
Чолгап алды йөрәгемне серле ялкын!
Газазил.
Тәңре җиңелде! Тәңре җиңелде!
Һәммәсе.
Тәңре җиңелде! Тәңре җиңелде!
(Шатланышып сикерәләр, бииләр.)
Адәм.
Энҗе бөртекле, нурлы ак гөлгә
Күбәләк булып юлыксам иде!
Шул гөл алдында гомергә бергә
Онытылып шулай торалса идем.
Һава.
Йөрәкнең назы, гөл үзәкләрен
Гомергә шулай сөя алсам иде.
Күкрәккә тулган саф теләкләрем
Күзеңә карап әйтә алсам иде.
Адәм.
Кәүсәрнең нуры шәгълә сипкәндә,
Күзеңдә өмет күрә алсам иде.
Күбәләк төсле назлы очканда,
Канатларыңны коча алсам иде…
Һава.
Гөлнең хуш исе качынган төсле,
Качынып сиңа бара алсам иде.
Суда уйнаган якты нур төсле,
Йөрәкләреңә үтә алсам иде.
Адәм.
Йомшак җил төсле, тавышсыз-тынсыз,
Дулкын чәчеңне үбә алсам иде.
Нурлы шәгъләләр, ал лаләләрне
Сөя алган төсле сөя алсам иде.
Һава.
Былбыл авазы чут-чут иткәндәй
Сызгырганыңны ишетсәм иде.
Керфек уйнатып, дәртле ләхендәй[45]
Ашкынганыңны күрә алсам иде.
Адәм.
Мохит диңгезе дулкыны төсле,
Көчле күкрәгең коча алсам иде.
Дүзәхнең тирән упкыны төсле,
Мәхәббәтеңдә яна алсам иде.
(Кочакланышалар.)
45
Ләхен – җыр, көй.
