Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 26
Зар
Беренче пәрдә
III күренеш
ОглавлениеМикаил (Газазилгә).
Тәңре сине дәргяһында көтеп тора.
Газазил.
Тәңре белән эшем беткән, кирәк булса,
Үзе килсен, үзе килсен, кирәксенсә!
Дәҗҗал.
Мордар!
Барысы.
Сөбханалла, сөбханалла!
Яэҗүҗ.
Тәңрегә каршы!
Мәэҗүҗ.
Көфран нигъмәт!
Шәйтан.
Ә-тә-тә-тә-тә-тә!..
Дәббәтеларз.
Бу нәрсә соң? Аңлый алмыйм!
Бәдбәхет.
Ха-ха-ха!
Ирек.
Алда хәят, алда хәят!..
Бәхет, Мәхәббәт (Газазилгә).
Коткар безне, коткар безне!..
Дәҗҗал (Җәбраил, Микаилгә).
Ә сез нигә тик торасыз? Әллә сез дә…
Микаил, Җәбраил, Исрафил.
Бу турыда безгә фәрман булганы юк!
Дәҗҗал (Газазилгә).
Зәмһәрирнең тын алгысыз суыгында
Мәңге шунда калган чагың мин күрермен.
Бозлы карлар катар синең сулуыңда.
Бозлы тимер нәләт камытын кидерермен!
Ирек.
Зәмһәрирнең каты салкын газабына
Дучар булсаң, сине эзләп мин барырмын.
Мин барырмын сиңа нурдан ал-гөл тотып.
Мин барырмын коткарырга, коткарырмын!
Мәхәббәт.
Синең белән бергә булсам зәмһәрирдә,
Минем өчен бу оҗмахтан артык булыр.
Шәйтан.
Анда сезгә рәхәт булыр, тыныч булыр. Хи-хи-хи!
Дәббәтеларз.
Мин җибәрмәм зәмһәриргә аны моннан!..
Әгәр инде Тәңре әмер сала калса,
Зәмһәрирнең упкынына аның җанын,
Зәмһәрирне оҗмах ясар бу кулларым.
Мин аңламыйм, мин аңламыйм, аңлый алмыйм,
Нигә газап күрсәтергә пакь җаннарга?!
Бәдбәхет.
Зәмһәрир, тәмуг,
Богаулы табут,
Зиндан-зәнҗирләр
Һәм зобанилар;
Утлы болытлар,
Гыйфрит, диюләр,
Авыр гөрзиләр,
Ялкын хөллә тун,
Зәһәрле төтен
Яшәгән чакта –
Мин һәм яшәрмен!
Ха-ха-ха-ха-ха!
Дәҗҗал, Яэҗүҗ, Мәэҗүҗ, Шәйтан сикерәләр, кыланалар.
Барысы.
Ха-ха-ха-ха-ха…
Бәдбәхет.
Куркак йөрәкләр,
Кара күкрәкләр
Миңа килсеннәр!
Мин коткарырмын!
Ха-ха-ха-ха-ха!
Барысы.
Ха-ха-ха-ха-ха!..
Газазил.
Кызганыч коллар!
Нурдан яралган җаннарыгызның
Утын сүндереп, күмерләндереп,
Аяныч коллар хәленә кереп
Калуыгыздан мин нәфрәтләнәм!..
Дәббәтеларз.
Мин аптырадым, эзләп тапмадым,
Кайда соң, кайда качкан тигезлек?!
Газазил.
Ул монда юк!
Тәхет-көрсиләр аңарга дошман.
Оҗмахта аны юкка эзләмә.
Ул башка илдә, ул безне көтә,
Ул безне көтә, син миңа ышан!..
Дәҗҗал.
Ләүхелмәхфүздә кодрәт каләме
Ут белән язып тора барысын!
Газазил.
Җиһанга коллык, мәңге тоткынлык
Хәзерләп торган кодрәт каләме
Шул шомлы утта мәңгегә калсын!..
Дәҗҗал.
Ул – Тәңремезнең киң ихтыяры!
Газазил.
Ул аның шомлы золым коралы!
Шәйтан (Яэҗүҗ белән Мәэҗүҗне читкә алып китеп).
Тәңрегә каршы гыйсъян чыгарып,
Сезне тозакка төшермәк була.
Яэҗүҗ, Мәэҗүҗ.
Безне?!
Бәдбәхет
Ха-ха-ха!..
Дәҗҗал тыңлый.
Шәйтан.
Әйе, сезне.
Ирек, мәхәббәт аңа табынган.
Дәҗҗал.
Нәрсә, ни булган?..
Шәйтан.
Оҗмахта безгә шатлыклы көннәр
Югалып бара, ә сез сизмисез.
Тәңрегә каршы гыйсъян чыгарып,
Гарше көрсигә үрмәләгәннең
Кыланышыннан әллә күрмимсез?!
Дәҗҗал.
Сабыр!..
Яэҗүҗ, Мәэҗүҗ.
Ә соң ләүхелмәхфүз?
Бәдбәхет.
Ха-ха-ха!..
Шәйтан.
Ләүхелмәхфүздә кодрәт каләме
Яшерен фәрманнар утлардан сыза,
Дүзәх[39] утлары, зобанилары
Җитмеш җиде мең кат көчәйтелгәннәр,
Ләкин ул көчләр аны җиңә алмас.
Ирек, мәхәббәт өчәүләр бергә
Сезне тәмугка утын итәрләр.
Гарше көрсидә үзләре калып,
Бөтен җиһанга хөкем итәрләр.
Яэҗүҗ.
Безне тәмугка?!
Мәэҗүҗ.
Кайнаган утка?!
Шәйтан.
Мәңгегә утка.
Яэҗүҗ, Мәэҗүҗ.
Мәңгегә утка?!
Дәҗҗал.
Сабыр!
Бәдбәхет.
Ха-ха-ха!..
Дәҗҗал.
Чү, тукта!..
Ләүхелмәхфүз бар чагында,
Ирек тормас оҗмахында.
Зобанилар яшәгәндә,
Мәхәббәткә урын табылыр
Дүзәхнең киң кочагында!..
Инде кала ул ялгызы –
Безнең якта Тәңре үзе.
Тәмуглар, ләүхелмәхфүз,
Каты куллы гарше көрси,
Нык мөнҗәникъ[40], утлы гөрзи –
Барысы да безнең якта.
Шәйтан.
Имамлыкны алып аннан,
Сине имам итү кирәк.
Сөреп аны киң оҗмахтан,
Җәһәннәмгә тыгу кирәк.
Дәҗҗал.
Шулай кирәк! Шулай кирәк!
Яэҗүҗ.
Җәһәннәмгә ул мордарны!
Мәэҗүҗ.
Тирәнгәрәк, тирәнрәк!
Бәдбәхет.
Ха-ха-ха!..
Дәҗҗал.
Ләүхелмәхфүз, тәхет-көрси,
Богау, тәмуг, утлы гөрзи,
Мин булганда, хөкем сөрер.
Шәйтан.
Тс-с-с!.. Юкса сизенер.
Дәҗҗал, Яэҗүҗ, Мәэҗүҗ.
Май кап!..
Бәдбәхет.
Ха-ха-ха!..
Газазил.
Кара туфрактан яратып Адәм,
Кодрәт күрсәтеп масайган Тәңре.
Яңа мәгъбүдләр[41] ясап яңадан,
Көчәйтмәк була зәгыйфь тәкъдирен.
Судан, балчыктан туган Адәмгә
Сәҗдә кылдырып безне кимсетеп,
Нифак[42] салырга уйлый оҗмахта.
Мөстәбид Тәңре, мөстәбид тәхтен
Сакламак өчен, соңгы чарага
Керешеп тагын халык кылып, Адәм,
Сәҗдә кылырга шул бичарага
Мәҗбүр итмәкче, утлар күрсәтеп.
Ләкин ялгыша, Тәңре ялгыша!..
Һәммәсе.
Машалла! Машалла!
Шәйтан.
Ул шаша.
Яэҗүҗ, Мәэҗүҗ.
Саташа!
Дәҗҗал.
Чиктән аша!..
Газазил.
Тәңре ялгыша!..
Бәдбәхет.
Ха-ха-ха!..
Дәҗҗал.
Тукта!..
Газазил.
Миңамы бу?!
Кара йөрәктән чыккан бу әмер!
Миңамы бу?!
Миңа, саф нурдан яралган җанга!
Миңа?!
(Пауза.)
Нигә тындыгыз? Нигә куркыштыгыз?
Тынычланыгыз! Тыныч булыгыз!
Тәмугларым юк, мин Тәңре түгел!
Мин Тәңре түгел, мин Тәңре түгел!
Моннан болай һәм сезгә баш түгел!
Моннан болай мин һәм имам түгел!
Хәбәр итегез хәзер үзенә!
Язып куйсын ул кара утлардан
Ләүхелмәхфүзенә!
Ваз кичтем, китәм, дәргяһын ташлап.
Мин хәзер имам бер тик үземә,
Үз әмәлемә, якты фикеремә.
Моннан болай юк миңа Тәңре!
Юк аның миңа мөстәбид әмере!
Нурланган фикерем, утлы йөрәгем,
Минем үз «мин» ем минем чын Тәңрем.
Ишеткәнегез гуаһ булыгыз!
Бу булыр минем катгый теләгем!
Моннан болай юк, юк миңа Тәңре!
Нурланган фикерем, утлы йөрәгем,
Минем үз «мин» ем минем чын Тәңрем!..
Ирек, мәхәббәт, чын, саф матурлык –
Минем иманым, нык, чын иманым!
Мәңгегә дошман миңа тәңрелек.
Шул гади уйдан мәңге кайтмамын!..
Күк күкри. Исрафил быргы кычкырта. Буталу, тавыш.
Җәбраил.
Адәм!..
Нурлар эчендә Адәм күренә. Исрафил быргы кычкырта.
Җәбраил.
Аңар сәҗдә фарыз!..
Һәммәсе.
Мәрхәба-я-я, Адәм!.. Мәрхәба-я-я, Адәм!..
Сәҗдә кылалар.
Газазил (ялгыз басып калып).
Надан!..
Бәдбәхет.
Ха-ха-ха!..
Күк күкри. Быргылар кычкырталар. Шау-шу, нурлар уйный вә башкалар.
Пәрдә төшә.
39
Дүзәх – тәмуг, җәһәннәм.
40
Мөнҗәникъ – сугыш коралы, ныгытмаларны ваттыру өчен таш аткыч.
41
Мәгъбүд – Алла, пот, санәм.
42
Нифак – алдакчылык, икейөзлелек.
