Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 33
Зар
Икенче пәрдә
VI күренеш
ОглавлениеДәҗҗал бөтен груһы белән килеп керә. Исрафил быргы кычкырта.
Дәҗҗал.
Әгәр Һавадан ваз кичмәсәң, син
Җәһәннәмендә мәңге янарсың!..
Җәбраил.
Оҗмах, тәмугны юктан яраткан,
Сине яраткан олуг Тәңре
Мәңгегә сөрде сезне оҗмахтан.
Бу – аның соңгы катгый әмере!
Дәҗҗал груһы барысы.
Мәңгегә сөрде сезне оҗмахтан.
Бу – аның соңгы катгый әмере!..
Җәбраил.
Газазил.
Без китәбез ташлап аның ләүхелмәхфүзен һәм үзен;
Без китәбез ташлап аның ләхед төсле
оҗмахларын;
Без китәбез ташлап аның богаулы гарше көрсиен;
Без китәбез ташлап аның кодсиятен[47], бөтен барын.
Газазил груһы барысы.
Без китәбез ташлап аның кодсиятен, бөтен барын.
Газазил.
Иркен илдә, иркен булып, зобанилардан котылып,
Ямьле тормыш төзербез без. Яшәрбез без бер җан булып;
Әгәр дә сез бер күрсәгез ул ят илнең матурлыгын,
Онытырсыз оҗмахтагы матурлыкларның барлыгын.
Анда дәрья, анда диңгез, анда кырлар, моң тургайлар,
Анда урман, анда күлләр, анда иксез зур тугайлар,
Төрле-төрле булып тора чәчәкләре, лаләләре…
Яз-көзләре, җәй-кышлары, ак көннәре, тын төннәре…
Иркен биек күкләрендә ак болытлар узышалар,
Түбәнрәк һава ярып, ирекле кошлар уйнашалар.
Суларында дулкын ярып, ак балыклар йөзәләр,
Төпләрендә куакланып, кызыл мәрҗәннәр үсәләр.
Без китәбез ирекле илгә, иркен сулыш алыр өчен,
Без яшәрбез мәңге бергә, ирекле, ямьле хәят өчен.
Газазил груһы.
Без яшәрбез мәңге бергә, ирекле, ямьле хәят өчен.
Адәм.
Ялгызлыкның авырлыгын, боеклыгын белсәң иде,
Түзә алмыйча бу упкыннан качар идең, иркә ярым,
Мине монда ялгызымны калдырып, син китсәң
иде,
Сине эзләп табар өчен, корбан итәр идем барын.
Һава.
Мин аңламыйм, аңлый алмыйм, кемнәр уйный
тәкъдир белән?
Сине тоткын итеп, монда хөкем сөргән кем ул
тагын?
Адәм.
Тәңре.
Дәҗҗал.
Гали әмере.
Газазил.
«Көн фәякүн» уены белән уйнап шашкан,
Хәлдән тайган, карт фокусчы!..
Дәҗҗал груһы.
Мәлгунь!
Һава.
Кайда соң ул?
Дәҗҗал.
Ламәкәндә!
Һава.
Ламәкәндә?!
Дәҗҗал.
Әйе, анда…
Газазил.
Юк ул анда!..
Дәҗҗал груһы.
Мәлгунь!..
Газазил.
Фокусчының ихтыярын менә болар,
Менә болар корал итеп алганнан соң,
Ламәкәндә юкка чыкты. Ул юк хәзер.
Дәҗҗал.
Ул бар! Ул көчле!
Адәм.
Юк, юк миңа синнән башка Тәңре, Илаһ!..
Дәҗҗал.
Зур, зур гөнаһ…
Ирек.
Ирекле йөрәк яшәгәндә, юк ул гөнаһ!
Газазил.
Юк ул гөнаһ, йөрәкләрдә якты нурлар
Дулкынланып оча-оча уйнаганда.
Мәхәббәт.
Мәхәббәтнең көчле уты янган чакта,
Гасый канун, рия, гөнаһ юкка чыга!..
Һава.
Канун, гөнаһ нәрсә соң ул?
Газазил.
Саф вөҗданга киертелгән нәләт богау.
Дәҗҗал.
Җан иясен турылыкка өндәүче юл.
Газазил.
Күңелләрдә яктылыкны сүндерүче,
Караңгылык тудыручы зур афәт ул.
Дәҗҗал (Адәмгә килеп).
Син гөнаһкярга хәят бирүче изге гаршендә,
Ләүхелмәхфүздә кара утлардан тәкъдирең яза.
Вакыт үтмәгән: ваз кич болардан!
Адәм (Һавага күрсәтеп).
Менә ул, менә хәят бирүчем, минем илаһым!..
Минем илаһым, дәртле илаһым, күрекле илаһым!
Менә карагыз, аның алдында сәҗдә кыламын.
(Тезләнә.)
Җәбраил.
Шул сулыштан бу оҗмахлар хәрәм сезгә,
Мәңгелеккә Тәңре сөрде сезне җиргә.
Гaзaзил.
Без курыкмыйбыз ачу иткән утлы көчтән,
Без курыкмыйбыз ләүхелмәхфүз язуыннан.
Бездә гакыл, бездә ирек, алда хәят.
Хур, мөстәбид җәлладларга нәләт, нәләт!..
Газазил груһы.
Хур, мөстәбид җәлладларга нәләт, нәләт!..
46
Ләкаб – кушамат.
47
Кодсият – изгелек, пакьлек.
