Читать книгу Medycyna estetyczna - Группа авторов - Страница 35

Zastosowanie różnego rodzaju nici w medycynie estetycznej ma swoją dość długą historię. Wśród lekarzy pracujących nad ich rozwojem należy wymienić takie nazwiska, jak: Alcamo, Fukuda, Ruff, Buncke, ale przede wszystkim Sulamanidze. Sulamanidze to twórca i propagator techniki Aptos, która odegrała kluczową rolę w rozwoju techniki implantacji nici w celu poprawy wyglądu skóry i uzyskania efektu liftingu.

Bioresorbowalne nici wykonane z polidioksanonu zaczęto stosować w Korei Południowej, a tamtejsi lekarze cały czas przodują w wykorzystaniu tej metody poprawy wyglądu skóry. Korzenie zastosowania nici PDO w medycynie estetycznej sięgają medycyny orientalnej, gdzie w akupunkturze zamiast igieł używa się właśnie cienkich nici PDO. Nici te są implantowane w określonych punktach akupunkturowych i działają na nie stymulująco. Stosuje się je m.in. w terapii bólu, ale też w celu relaksacji pewnych grup mięśniowych i stymulacji innych, co może mieć znaczenie również w medycynie estetycznej. Wykorzystanie nici PDO w tej dziedzinie było więc kolejnym naturalnym etapem rozwoju technik implantacji nici wykonanych z polidioksanonu. Największe, obecnie ponaddziesięcioletnie doświadczenie w implantacji nici PDO w medycynie estetycznej mają lekarze w Korei Południowej.