Читать книгу Medycyna estetyczna - Группа авторов - Страница 9

Powszechnie używaną metodą do określenia równowagi i symetrii twarzy jest jej podział za pomocą poziomych linii na trzy części: górną, środkową i dolną.

Starzenie się górnej części twarzy

Górna część twarzy rozciąga się od linii owłosionej skóry głowy do obszaru gładzizny. Zmiany w obrębie skóry w tej części twarzy są pierwotnie związane z uszkadzającym działaniem promieniowania ultrafioletowego, a także utratą elastyczności tkanek wynikającą z działania sił grawitacji oraz osłabienia mięśni mimicznych tej okolicy twarzy.

Najczęstszą zmianą w górnej części twarzy jest uwidocznienie zmarszczek hiperdynamicznych, takich jak poziome zmarszczki czoła.

Starzenie się środkowej części twarzy

Środkowa część twarzy rozciąga się od obszaru gładzizny do linii podnosowej. Zmiany związane ze starzeniem się tej części twarzy obejmują okolice oczu, policzków i nosa. Związane są ze spadkiem grubości tkanki podskórnej, osłabieniem elastyczności skóry oraz procesami przebudowy leżących głębiej struktur chrzęstnych i kostnych.

Zwiotczenie skóry okolicy oczu związane jest z utratą jej elastyczności oraz działaniem sił grawitacji, a w skrajnych przypadkach możne doprowadzać do upośledzenia pola widzenia. Utrzymanie prawidłowego napięcia skóry powiek zapewniają struktury ścięgniste oka oraz tarczki powiekowe. Utrata elastyczności tych struktur prowadzi do obniżenia napięcia powiek, zaburzeń stabilności, a niekiedy również do wywinięcia lub podwinięcia powiek. Zmniejszenie ilości podoczodołowej tkanki podskórnej powoduje „szkieletowaty” wygląd okolicy oczodołów i całej twarzy.

Starzenie się policzków związane jest ze zmniejszeniem objętości tkanki tłuszczowej, umiejscowionej w przestrzeni pomiędzy mięśniami: żwaczem a mięśniem policzkowym. Poduszeczka tłuszczowa, która zapewnia utrzymanie pełnych policzków, z wiekiem ulega zanikowi, w następstwie czego uwidaczniają się kości policzkowe. Dochodzi również do powstawania w obrębie policzków wielu zagłębień.

Proces starzenia się nosa prowadzi zarówno do zmian strukturalnych, jak i powierzchniowych. Chrzęstne struktury podtrzymujące koniuszek nosa tracą swą elastyczność, w wyniku czego dochodzi do jego opadnięcia. Na skutek utraty tkanki podskórnej osłabieniu ulega sklepienie nosa, następuje rotacja skrzydełek oraz uwypuklenie garbu nosa.

Najważniejsze zmiany zachodzące w środkowej części twarzy to:

• zaniki tłuszczowe pod okiem i w okolicy oczodołowej, podoczodołowej oraz jarzmowej,

• zanik mięśnia okrężnego oka,

• pogłębianie bruzdy nosowo-wargowej,

• opadanie czubka nosa.

Starzenie się dolnej części twarzy

Dolna część twarzy to obszar od linii podnosowej do wierzchołka brody. Zmiany związane ze starzeniem się obejmują wargi, podbródek oraz szyję.

Przebudowa i resorpcja tkanki kostnej szczęki i żuchwy oraz zmiany w uzębieniu prowadzą do zmniejszenia wysokości i objętości dolnej części twarzy. Podbródek wysuwa się ku przodowi, a jego rysy zaostrzają się. Działanie siły grawitacji w połączeniu z osłabieniem elastyczności tkanek doprowadza do obwisania nadmiaru zwiotczałej skóry w okolicy żuchwy. Podobne zjawisko obserwuje się w obrębie szyi.

Zmarszczki zlokalizowane wokół ust powstają w wyniku pracy mięśnia okrężnego ust i ciągłego pociągania przez niego skóry górnej i dolnej wargi. Utrata elastyczności skóry w tej okolicy przyczynia się do powstawania zmarszczek kątowych, promienistych i pionowych. Opadanie kącików ust prowadzi do przybierania smutnego lub zmęczonego wyrazu twarzy. Nadmiar skóry w obrębie warg wywołuje efekt poziomego ich wydłużenia i opadania.

W miarę postępowania zaniku mięśnia okrężnego ust oraz ubytku tkanki podskórnej dochodzi do spłaszczenia i utraty pełności warg, często z zatarciem linii czerwieni wargowej. Spłaszczeniu ulega również tzw. łuk Kupidyna, znajdujący się w centralnej części wargi górnej.

Najważniejsze zmiany zachodzące w dolnej części twarzy:

• opadanie skóry na dolny brzeg żuchwy,

• zanik kości żuchwy,

• zmarszczki marionetki,

• tworzenie podgardla,

• zanik czerwieni wargowej,

• opadanie kącika ust,

• wydłużenie poziome wargi górnej.