Читать книгу Fizjologia żywienia - Группа авторов - Страница 9

Przełyk jest przewodem o długości 25–30 cm. Górna 1/3 przełyku jest zbudowana z mięśni poprzecznie prążkowanych, 1/3 środkowa – z obu rodzajów mięśni, a 1/3 dolna – z mięśni gładkich. Przełyk składa się z części szyjnej, piersiowej i brzusznej, która kończy się zwieraczem dolnym przełyku stanowiącym granicę między przełykiem a żołądkiem.

Jeśli napięcie zwieracza jest zbyt słabe, wówczas kwaśna treść żołądkowa może się cofać do przełyku, powodując uczucie zgagi, bólu i dyskomfortu, co nazywane jest refluksem żołądkowo-przełykowym.

Przełyk odgrywa rolę pośredniczącą w przekazywaniu pokarmów z gardła do żołądka, bez udziału w procesach trawienia i wchłaniania.

Połykanie jest funkcją trójfazową, w której udział biorą gardło i przełyk (fazy: ustno–gardłowa, gardłowo-przełykowa i przełykowo-żołądkowa). W fazie gardłowo-przełykowej dochodzi do zamknięcia wejścia do krtani, otwarcia górnego zwieracza przełyku i powstania fali perystaltycznej, która kieruje pokarm do przełyku. Fala perystaltyczna powstaje wskutek synchronicznych skurczów mięśniówki przełyku.

Połykanie oraz powstawanie fali perystaltycznej zachodzą przede wszystkim odruchowo i pozostają pod kontrolą ośrodka połykania, który znajduje się w pniu mózgu, jednak faza ustno-gardłowa zależy również od pobudzenia ośrodków ruchowych kory mózgowej, pozostając częściowo pod kontrolą świadomości.