Читать книгу Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży - Группа авторов - Страница 105
CZĘŚĆ 2.
Psychologiczna diagnoza kliniczna dzieci i młodzieży
Rozdział 8.
Diagnoza neuropsychologiczna dzieci i młodzieży
Aneta R. Borkowsk
Beata Daniluk
8.2. Przebieg i metody diagnozy neuropsychologicznej dziecka
8.2.1. Źródła danych
8.2.1.1. Wywiad kliniczny
ОглавлениеWywiad powinien odbywać się bez obecności dziecka i w zależności od określonego wstępnie jego problemu powinien się koncentrować na nieco różnych kwestiach. W przypadku braku informacji o źródłach patologii OUN istotne jest zbieranie dokładnych danych ontogenetyczno-klinicznych (np. o przebiegu ciąży i porodu, wyniku w skali Apgar, dotychczasowym rozwoju dziecka we wszystkich sferach, chorobach, urazach czaszki, hospitalizacjach). W przypadku nabytych uszkodzeń i/lub dysfunkcji OUN szczególne znaczenie mają informacje na temat rodzaju i charakteru czynnika patogennego oraz poziomu rozwoju dziecka przed jego zadziałaniem. W każdym przypadku istotnym elementem wywiadu jest gromadzenie danych o aktualnym funkcjonowaniu dziecka. Należy zwrócić uwagę na problemy w zachowaniu/edukacyjne obserwowane przez rodziców i inne osoby z otoczenia dziecka oraz poziom czynności samoobsługowych, ulubione zabawy, czynności, które dziecko wykonuje chętnie, a których unika, sprawność ruchową (lepienie, wycinanie, rysowanie, jazda na rowerku, skakanie, bieganie, chodzenie po schodach itp.), jakość komunikacji językowej oraz funkcjonowanie emocjonalne i społeczne.
Analiza dokumentacji powinna uwzględniać wyniki konsultacji medycznych, badań neuroobrazowych i neurofizjologicznych, dane z dotychczasowych badań psychologicznych i pedagogicznych oraz innych badań specjalistycznych.