Читать книгу АСАРЛАР (I жилд) - - Страница 71

Йиқилди

(Тонг эди).

Навқирон эди.

От жиловин қўйвормасдан берди жонини.

(От силтанди.

       От кишнади,

От ёллари қон эди).

У ўлимдан сақлаб қолди

       балки менинг тонгимни.

У йиқилди.

Ўз йўлидан кетар эди жимгина йўллар.

Сувлар жим оқарди.

Тоғлар жим сесканди.

Фақат олис Фарғонада безовта еллар…

Еллар бир нарсани сезганди…

У йиқилди.

Кўзларидан сўзлар сўнг бор тикилди:

“Замон, тушун!

Замин, тушун!

Она, тушун!

Ёр тушун!

Йиқилмасам бўлмас энди…”

Кутмади у,

Йиқилди.

У йиқилди

Мен ва сизлар қад ростлаб юрмоқ учун.

Тутун ўрлай бошлаганда Бойсун ўчоқларидан,

Дафн этдилар.

Оқ яктаклар мисол юзиб келар эди булутлар.

Тепалар кўп эди бунда…

Яна кичик бир тепа

Пайдо бўлиб қолганини кўрди кўкда бургутлар…

Энди…

Ҳар гал бу воҳага қадам босганимда мен,

Тепалармас,

Кўз олдимга ўркач-ўркач армон келар.

Кишнаб ўтар экан уюр,

Кўз олдимга отлар эмас,

Ёллари қон замон келар,

Қўллари қон замон келар.

Асрим эса қаримоқда

       қўмсаб майсалар ҳидин.

Аскарларнинг кўкрагида лолалар кўрган

Асрим қаримоқда…

Унинг ёшлиги

Бойсун этагида жон берган.