Читать книгу АСАРЛАР (I жилд) - - Страница 77

Мен сўз кутяпман,

       Кўзларим очиқ,

Зулмат йилларимга гулларин сочиб

Баҳор келаётир. Шеър тутмаяпман,

Пешвоз чиқмаяпман.

Мен сўз кутяпман.

У қайдадир

Кезиб юрар халқ орасида,

Асрларни титиб

       Мен кўз тутяпман.

Ҳаёт дарёсининг соҳилларида

Балиқ тутмаяпман,

Мен сўз кутяпман.

Онам келадилар кўзларин ёшлаб:

“Болам йиллар ўтди.

       Мен ҳам ўтяпман…”

Она, сабр қилинг,

       Онажон, кетманг!

Она, шошманг ахир,

Мен сўз кутяпман!

Бир-биридан чиройли, гўзал

Хатолар кирмоқда бағирларимга.

Нима бўлди менинг тақдирларимга?

Уларни мен қувиб сўкяпман:

“Йўқолинг хатолар,

Мен сўз кутяпман!”

Йиллар ўтмоқдадир.

       Кўзларим тўртдир,

У сўз келмаяпти ҳамон.

       У дўст ҳам йўқдир.

Жаннатдами, жаҳаннамда

       кўришамиз юз,

Умр бўйи дўст кутяпман.

       Умр бўйи – сўз!..

Келяптими?

       Кутяпман.

             Тақдир, қарагин,

Тақдир, сел йўлларда уни асрагин!..