Читать книгу АСАРЛАР (I жилд) - - Страница 82

Сен ўқийсан жиддий, берилиб,

Нурланади, порлайди зеҳнинг.

Сен албатта одам бўласан,

Келажагинг порлоқдир сенинг.

Сени кутар энг ёруғ йиллар,

Тиззангдаги яхши китобдир.

Сени кўриб нега тўхтадим?

Менинг умрим энди шитобдир.

Ҳаётимда исмлар, дардлар,

Ҳижронларга шерик тунларим.

Ўқилмаган, сара, энг яхши

Китоблардир сенинг кунларинг.

Довонларинг нурдан ярқирар,

Осмонларинг бунчалар мовий.

Юрагингга уммон бўлиб ҳам

Осмон бўлиб кирар Навоий.

“Бобурнома” узра кечалар

Юракларинг шердай тўлғонар.

Бобур бўлиб, шоҳ шоир бўлиб

Ўсмир қалбинг қайта уйғонар.

Китоб сенга бир умрлик ёр,

Аро йўлда ташлаб кетмагай.

Кетар қанча боболаринг, лек

Бобораҳим Машраб кетмагай!

Усмон Носир қисматин ўқиб,

Армонларин чорлашларинг бор.

Чўлпон билан тонглар кўксида

Чўлпон бўлиб порлашларинг бор.

Менинг “Ўткан кунларим” ўтган,

Жумлалардай жимдир хотирим.

Ёш идрокинг дарсхонасига

Қуёш бўлиб кирар Қодирий.

“Аввал ўқи!” Бу – Ғафур Ғулом,

Билим балқир боқишларидан.

Шеърлар кирар қалбингга энди

Тўполондарё тошқинларидай.

Эзгуликнинг йўллари оғир,

Боғларига найсон бўлгайсан.

Китоб ўқиб – ҳақиқий фарзанд,

Китоб ўқиб инсон бўлгайсан.

Ҳаёт ўзи мушкул китобдир,

Ҳаёт ўзи бергайдир таълим.

Ҳушёр бўл деб, билимдон бўл деб,

Боқиб турар Ойбек муаллим.

Бу дўст сени сотмас ҳеч қачон,

Ёнингдадир шом ва ё наҳор.

Бутун умр бошингда турар

Оқ булутдай Абдулла Қаҳҳор.

Улуғликка чорлагай доим

Улуғларнинг абадий ёди.

Юксалтиргай сени ҳам бир кун

Улуғ Ватан Адабиёти.