Читать книгу Die dao van Daan van der Walt - Lodewyk G. du Plessis - Страница 14

Dit moes hoofstuk drie gewees het dié, maar ek sit al ’n halfuur voor die tafel sonder om ’n woord te skryf. Nee, Kaspaas, dis nie skrywersblok nie. Net ware skrywers raak verstop. Ek het baie om te sê. Die probleem is die ounooi. Gisteraand het ek haar verwys na Genesis 2 vers 18. Die Here het die fout wat hy gemaak het om Adam alleen in die Paradys tussen die wilde diere te laat ronddwaal, ingesien en vir hom ’n hulp geskape. Ek wou die ounooi laat verstaan dat ek ook ’n hulp wou kry. Maar ek ken haar. Sy maak nooit weer ’n oog toe as ek vir weduwees en geskeides begin ogies maak nie. Verlede nag het dit al begin. Sy het my aanhoudend met vreesaanjaende nagmerries gepla, vrou na vrou het my getreiter terwyl Boerseun in die slaapkamer se hoek vir my gestaan en lag het. Ek beter vir die ounooi nog ’n brief skryf. Ek moet haar vertel hoe dit met ons wewenaars gesteld is op die aardse tranedal. My Historia moet vir eers wag totdat ek die ounooi gepaai het. Sy sal ook omgekrap wees omdat die volgende brief in die middel van nêrens die struktuur van my geskrif opfoeter, maar dit kan nou nie anders nie.