Читать книгу Die dao van Daan van der Walt - Lodewyk G. du Plessis - Страница 17

Die Tempel van Ewige Vrede,

Longshan,

China.

3 Maart

Liewe Magrieta,

Ek krap ou koeie uit die sloot met my ondersoek, en dit ontstel my. Ek het vanmiddag tydens die skrywery hartkloppings gekry.

Dis jou skuld. Jy het altyd gesê: “Skryf jou gedagtes neer, Daan, dan maak hulle dalk sin.” Nou doen ek dit en is ek doodbang iemand lees my gedagtes. As hier ’n kluis in die sel was, het ek my skryfboek toegesluit. ’n Kluis in my sel! Op ’n plek sonder ’n toiletbak in die kleinhuisie.

Het julle wasbakke in julle kamers, Magrieta? Het julle kamers? ’n Eie kamer? ’n Private badkamer en toilet? Julle was tog seker julle nuwe liggame in die hemel? Waarop sit julle wanneer julle van julle wolke afklim? Julle moet tog slaap ook? G’n mens kan die hele tyd in die goue strate loop en halleluja sing nie.

Jou ou man dink aan jou, Magrieta. Na jou begrafnis het ek nie jou leesbril weggegooi nie. Hy is in Kaapstad saam met my ma se valstande en my pa se mansjetknopies in een van Liefie se Springbok-tabaksakkies in die laai tussen my sokkies en onderbroeke.

Dis al vir vanaand.

Jou langslewende eggenoot,

Daan van der Walt

Naskrif: Ek wil jou nie ontstel nie, maar ek is desperaat. Ek moet hier wegkom en ek kry niemand om my te help nie. Ek kan nie eers ’n taxi bestel nie. Niemand verstaan my nie. Ek wil nie tai ji leer nie, Magrieta. Ek wil huis toe gaan.