Читать книгу Deur ruite van die reis - Melanie Grobler - Страница 10

Sit die groenteskrapertjie eenkant, trek my voorskoot uit –

die geskilde komkommers en appels bly lê op die kombuistafel

en die lig weifel tussen stoel en deur. ek loop

die nuwe pad na die melkbos, skuins agter hom aan

deur die fluitjiesriet om opdrifsel woorde te versamel

– net ’n rukkie langer dan sien jy lig kaats naby die rand van die water –

hy sing hoog, sing laag

sing soos een wat van vriende afskeid neem

ou man wat dun en regop tussen rugwerwels

van die middelwater sink, verder insink

die digter met die troebel oë, ’n kus waarop

woorde dryf

ek merk die plek en die gety – ou man tussen die riete van agterdog.