Читать книгу Deur ruite van die reis - Melanie Grobler - Страница 11

As die maan wydoog oor die oggendsee sak

vou die oggendlig om die melkhoutbos

sterk en geweldig die weivelde van die nag wat nou rus

teen die berghange. waar ek skuil tussen ’n paar groot rotse

skryf ek ’n reël aan jou

dan neem ek die kronkelpaadjie huis toe

oorval deur blosende wolke pluk ek slanke riete

lang ure sit ek op die kaartstoel tot die ruimte

oorgeneem word deur die ritseling van die siel

vanoggend sidder ’n hoë wind bokant die strandhuis.

Voor ek my linkerhand uitsteek

om die oggendson nader te wink

omhels die kring van jou afwesigheid my.

Is dít alleenheid

hierdie oopbloei van gedagtes?