Читать книгу Егерменче ел. Шигырь вәгазь. Том 3. Стихи - Рузил Фазлыев - Страница 32

Дөньялар киң, юллар такыр,

Бүген тормыш шулай бармыш.

Харам белән хәләл бергә,

Кичә айнык, бүген салмыш.

Телдә иман, күңелләр буш,

Ниятләр бар гaмәлләр юк…

Җиткән кебек барысыда,

Өсләр бөтен, тамаклар тук.

Элеккеләр онытыла…

Яңаларны таба алмыйбыз.

Урында да тора алмыйбыз,

Алгада без бара алмыйбыз.

Салкын хәзер карашларда,

Елмайганнар, җүләр кебек.

Бүген халык дөнья диеп,

Батырларча үләр кебек.

Ят бәйрәмнәр гөрләп үтә,

Яңа диеп тырышабыз.

Үзебезнең эшләр мөшкель.

Башкаларга булышабыз.

Гөнаһ җыеп узышабыз,

Нәфес безне, каты җигә.

Кaнәгатьлек каян килә,

Рәхәт табып кайсы җиргә…

Кемнәр безне уятыр соң,

Йоклаганнар булмасакта.

Бозыклыклар арасында,

Бозык булып тумасакта.

Күңелләргә ниләр булды,

Ниләр анда кереп тулды…

Аңладыкта, соңардык шул,

Бушатырга бик соң булды.