Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранное - Сажида Сулейманова - Страница 54

Кар суы шаулап-гөрләп акты,

кошларны уятты.

Минем кайгы-хәсрәтем кайтты,

җылатты, юатты.

Гөл керфекләрен түбән иде.

Бар дөнья тын калды…

Минем бәхетем-шатлыгым китте:

ай күрде – көн алды.

Бәхеткә шулай килеп-китеп

йөрергә калдымы?

Узгынчы узар. Кайсы туктар:

шатлыкмы? Кайгымы?