Читать книгу Wesele - Stanisław Wyspiański - Страница 12

 PAN MŁODY

Ksiądz dobrodziej łaskaw bardzo.

Proszę nas niezapominać

 KSIĄDZ

Są i tacy co mną gardzą,

żem jest ze wsi, bom jest z chłopa.

Patrzą koso, – zbędą prędko,

a tu mi na sercu lentko.

Sami swoi, polska szopa

i ja z chłopa i wy z chłopa

 PAN MŁODY

ksiądz dobrodziej już niebawem

będzie nosić pelerynkę

 KSIĄDZ

może i należy mi się;

lecz pewnego nic nie wi się.

Inni także robią ślinkę;

może sprawię pelerynkę, —

 PAN MŁODY

może z konsystorza przecie

popatrzą okiem łaskawem,

życzę bardzo

 PANNA MŁODA

 choć co dadzą;

ino te ciarachy tworde,

trzaby stoć i walić w morde

 PAN MŁODY

moja duszko, tu sie mówi

o kościelnej dostojności,

którą mają przyznać Jegomości

 PANNA MŁODA

jo myślała, że co inne

 KSIĄDZ

naiwne to i niewinne