Читать книгу Wesele - Stanisław Wyspiański - Страница 14

 POETA

Żeby mi tak rzekła która,

sercem już dysponująca,

tak po prostu, no chcę ciebie,

jak jaka wiejska dziewczyna

 MARYNA

to niby ja ta dziewczyna,

ja oświadczyć się mająca?

Skądże taka pewna mina?

 POETA

wcale insze miałem plany,

jeźlim plany miał w ogóle, —

chciałem coś powiedzieć czule,

chciałem zapukać w serduszko,

coś usłyszeć, coś podsłuchać:

jak się to tam musi ruchać,

jak się to tam musi palić

 MARYNA

muszę panu się pożalić,

w serduszku nie napalone;

jak kto weźmie mnie za żone,

będzie sobie ciepło chwalić;

muszę panu się pożalić:

choć zimno, można się sparzyć

 POETA

Amor mógłby gospodarzyć

 MARYNA

Amor ślepy, może zdradzić

 POETA

Amor: duch skrzydlaty, gończy

 MARYNA

Pretensyi do skrzydeł wiele

 POETA

więc się na pretensyach kończy

 MARYNA

a nie kończy się w kościele.

 POETA

byłby to już Amor w klatce

 MARYNA

lis w pułapce

 POETA

 motyl w siatce

 MARYNA

Paź królowej na usługach

 POETA

ślub po zapłaconych długach.

Miłość nęci rozmaita

 MARYNA

a to z nami kwita

 POETA

 kwita, —

nie myślałem, że coś świta,

pani prawie obrażona

 MARYNA

Czegoż to pan jeszcze szuka

 POETA

że nie poszła w las nauka

 MARYNA

któż się uczył?

 POETA

 tak wzajemnie:

ja od pani, pani ze mnie

 MARYNA

a na cóż mnie tej nauki?

 POETA

Na nic

 MARYNA

 więc?

 POETA

 sztuka dla sztuki

 MARYNA

zawrót głowy, wielka chwała;

niech pan sztuki płata różne,

bylebym ja spokój miała

 POETA

rozmowa z panienką młodą,

jak ją zwykle młodzi wiodą

w takim stylu skrzydełkowym,

rozmowa z panną upartą

o miłości, o Amorze,

o kochaniu, co w tym, owym

z nagła się przejawić może; —

szepty z panną czarującą

przez pół seryo, przez pół drwiąco, —

zawsze jeszcze studyum warto

 MARYNA

przez pół drwiąco, przez pół seryo

bawi się pan galanteryą

 POETA

ale gdzieta, ale gdzieta

 MARYNA

Pan poeta, pan poeta.

Coś jak liryzm struna brzękła;

ja o pana się przelękła,

że ta strzała niespodziana

może trafić, ale pana.

Słucham co to za wymowa

 POETA

Słowa, słowa, słowa, słowa

 MARYNA

ale gdzieta, ale gdzieta

 POETA

bawię panią galanteryą

przez pół drwiąco, przez pół seryo;

stąd się styl osobny stwarza:

nikt nikogo nie dosięga,

nikt nikogo nie obraża, —

na łokcie różowa wstęga, —

nie prowadzi do ołtarza —

tajemnicą jest kobieta

 MARYNA

Pan poeta, pan poeta