Читать книгу Wesele - Stanisław Wyspiański - Страница 13

 PANNA MŁODA

cięgiem ino radbyś godać.

Jakie to kochanie bedzie

 PAN MŁODY

a ty wolisz całowanie, —

będziesz kochać a powiedz-że

 PANNA MŁODA

Przeciem ci już wygodała.

Przecież ci mnie nikt nie wydrze

 PAN MŁODY

serce do kochania radsze;

Toś już moja! Radość, szczęście;

nie myślałem, że tak wiele

 PANNA MŁODA

ano chciałeś, masz wesele

 PAN MŁODY

ach, nie patrzę, jak całuję;

nie całuję, kiedy patrzę,

a lica masz coraz gładsze

 PANNA MŁODA

A krew sie tak resumuje

 PAN MŁODY

Pocałujże, jeszcze, jeszcze,

niechże tobą się napieszczę:

usta, oczy, czoło, wieniec

 PANNA MŁODA

takiś ta nienasyceniec

 PAN MŁODY

nigdy syty, nigdy zadość;

taka to już dla mnie radość;

całowałbym cię bez końca

 PANNA MŁODA

a to męcąco robota;

nie dziwota, nie dziwota,

żeś tak zbladnoł, taki wrzący

 PAN MŁODY

nie chwalący, nie chwalący,

spokoju mi nie dawały

 PANNA MŁODA

abo chciałeś

 PAN MŁODY

 same chciały

 PANNA MŁODA

Cóz-ta za śkaradne śtuki

 PAN MŁODY

myśmy takie samouki;

kochałem się po różnemu

a ciebie chcę po swojemu,

po naszemu,

 PANNA MŁODA

 a no z duszy,

jak ci dobrze, niech ta bedzie

 PAN MŁODY

teraz ci mnie nic nie zwiedzie.

Takem pragnął, zboża, słońca…

 PANNA MŁODA

Mos wesele! – podź do tońca!