Читать книгу Wesele - Stanisław Wyspiański - Страница 19

 POETA

Elektryczność z oczu bije

 MARYNA

zgrzałam się przy tańcowaniu

 POETA

Pani marzy o kochaniu, —

co tam pani serce czyje

 MARYNA

Może pańskie serce zatem, – —  POETA

Umie pani strzelać batem – —?

 MARYNA

Jakto, co to, – tak przez kogo?

 POETA

Tak w powietrze, a szeroko

 MARYNA

Co tam panu serce czyje; —

a umie pan kopnąć nogą – —?

 POETA

tak przez kogo

 MARYNA

 Nie tak srogo, —

tak w powietrze, a wysoko

 POETA

Na, co, po co

 MARYNA

 dla niczego

 POETA

to nic złego

 MARYNA

 I nic z tego

 POETA

to zagadka

 MARYNA

 Sfinx

 POETA

 Meduza.

 MARYNA

Może z tego pan odgadnie

nowoczesny styl harbuza;

tak, jak ja odgadłam snadnie:

próżność na wysokiej skale,

w swojej własnej śpiącą chwale

 POETA

Zeus i Pan Bóg mieszka w niebie,

przedsię obaj są u siebie.

Psyche to najczulej pieści. —

O tem, gdzie kto śpi wysoko,

pani wie coś z głuchych wieści;

nie dosięgło jeszcze oko.

 MARYNA

Rozumiem coś z wielką biedą;

nie dosięgło jeszcze oko,

nie zawlokłam się na turnie;

tak tam dumnie, szumnie, chmurnie.

Bałamuctwa w wielkim stylu,

które już przeżyło tylu,

różni więksi, mniejsi, nizcy;

wszystko bardzo wyjątkowe,

bardzo dziwne, bardzo nowe,

tylko że tak robią wszyscy

 POETA

Słucham, co to za wymowa

 MARYNA

Słowa, słowa, słowa, słowa

 POETA

ale gdzieta, ale gdzieta,

to uczucia tak się garną;

szkoda, żeby szły na marno

 MARYNA

pan poeta, pan poeta;

pan myśli, że ja zajęta

 POETA

widzę, że pani pamięta,

jaka komu etykieta

przylepiona i przypięta

 MARYNA

Szkoda, żeby szły na marno

te uczucia, co się garną:

Pan poeta, pan poeta

 POETA

otóż to, to etykieta