Читать книгу Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью - Тарханова Флёра - Страница 58

Моннан сиксән еллар элек

Нәүширван мулладан туып,

«Мин – голям»16 дип аваз салган

Гаҗәеп зирәк бала.

Бүген дә ул, һичбер шиксез,

Дөньясында үтә назыйм17

Һәм газыйм18 булып кала.

Гомерләрен үтеп бара,

Җыеп бәгъренә мең яра,

Эш өчен яна-көя.

Балаларын күккә чөя,

Диләрәсен өзелеп сөя,

«Тәтием» дия-дия.

Ял дигәнне белми эшли:

Хәтта өенә китешли

Ала кәгазь, каләмен.

Әйттең ни дә, әйтмәдең ни –

Соң ноктаны куймый торып,

Һич туктатмый гамәлен.

Мөхәррирлеккә – тәрҗемә,

Тәрҗемәгә гыйльми җөмлә

Ялганадыр берочтан.

Аның тәнкыйди сүзләре,

Чарланып бетеп үзләре,

Оста кисә кылычтан.

Хәләле һич тә сүндерми,

Салкын көлгә дә күмдерми

Йөрәгендәге утны.

Шуңа да ялкаулык тотмый,

Хәтта кырык эш куркытмый

Рәис абый Даутны.

Кайберәүләр көтсәләр дә,

Кайчакларда этсәләр дә,

Буйсынмый явыз котка.

Торсын дип бар да җаеннан,

Зур бәйрәме уңаеннан

Иң изге теләкләр бездән –

Наис белән икебездән –

Рәис абый Даутка!