Читать книгу Wykłady z anestezjologii - Waldemar Machała - Страница 3

Anestezjologia jest dyscypliną medycyny zajmującą się pacjentem (chorym) w okresie okołooperacyjnym. Oznacza to, że w zakresie obowiązków anestezjologa leżą kwalifikacja i przygotowanie chorego do znieczulenia, samo znieczulenie oraz leczenie pacjenta po operacji.

Aktami prawnymi regulującymi funkcjonowanie oddziałów anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT) są:

• Komunikat Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dn. 17 kwietnia 1997 r. o wytycznych Krajowego Konsultanta w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii (zawarty w Dzienniku Urzędowym MZiOS z dn. 18 kwietnia 1997 r., nr 7, poz. 17);

• Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dn. 27 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej;

• Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dn. 27 lutego 1998 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie standardów oraz procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu anestezjologii i intensywnej terapii w zakładach opieki zdrowotnej;

• Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dn. 20 grudnia 2012 r. w prawie standardów postępowania medycznego w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii dla podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

Należy przyjąć, że najważniejszym (bo aktualnym) jest ostatnie rozporządzenie. Określa ono standardy postępowania medycznego w zakresie świadczeń zdrowotnych z zakresu anestezjologii, intensywnej terapii, resuscytacji, leczenia bólu (niezależnie od jego przyczyny) oraz sedacji. W dokumencie tym wykonanie świadczeń medycznych przypisano lekarzom specjalistom anestezjologii i intensywnej terapii, lekarzom anestezjologom oraz lekarzom w czasie specjalizacji z anestezjologii i intensywnej terapii.

Rozporządzenie w 18 paragrafach przedstawia standardy w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii. W moim przekonaniu nie ma potrzeby opisywania tego, co zostało doskonale sprecyzowane w jego treści. Zostanie ona zatem przytoczona w całości (zob. Aneks, dok. 1).