Читать книгу Wykłady z anestezjologii - Waldemar Machała - Страница 9

Najczęściej towarzyszy temu pośpiech. Chory przybywa do szpitala, jest rejestrowany, oznakowywany (bransoleta na przedramię z kodem i danymi), kąpany, przebierany i kierowany na oddział… Dla personelu to rutyna, ale dla chorego to zawsze coś nowego i nieznanego, a tym samym przerażającego. W moim przekonaniu powoduje to dyskomfort i niepokój. Do tego choremu wręczone zostają dokumenty znieczulenia, które powinien wypełnić w ciągu kilku godzin…

Wypełnić? OK…, ale gdzie mój długopis? Jest…, wreszcie się znalazł…

Ale pacjent niedowidzi…, gdzie są okulary?… W torbie?… Nie… W szafce?…

Też nie. … Może na stoliku?… Są…, wreszcie…

I bęc…, 6 stron „maczkiem”…

Wszystko to powoduje, że chorzy trzymający jeszcze fason po wypełnieniu Przedoperacyjnej Ankiety Anestezjologicznej – zaczynają odczuwać niepokój w czasie czytania opisów możliwej techniki znieczulenia, a ostatecznie poddają się („wymiękają”) w trakcie zapoznawania się z listą możliwych powikłań.

Ostatecznie jednak pacjent zdążył wypełnić ankietę…, teraz już może czekać na anestezjologa…