Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 11

As dit mý skuld is …

Here, ek hardloop weg

van hulle wat my bloed soek.

Hulle sal nie ophou nie.

Hulle maak behoorlik jag op my,

hulle is soos roofdiere wat ’n prooi

se reuk gekry het en nie gaan opgee

voordat hulle my nie verskeur het nie.

Soos altyd het ek net een toevlug –

en dit is U. Help my, asseblief!

Laat my by U wegkruip,

maak u arms vir my oop en neem my

onder u beskerming. Bewaak U my tog!

Want as hulle my in die hande kry,

bly daar niks van my oor nie.

Hulle is baie en hulle is sterk.

Hoekom het hulle mý geteiken, Here?

Waarom bly hulle op my spoor?

Is dit iets wat ek gedoen het?

Het ek iemand te na gekom?

Kleef daar bloed aan my hande?

Is dit alles … dan mý skuld?

My groot vrees is dat ek ’n vriend leed aangedoen het.

Vriende is so kosbaar.

Ag, en dalk het ek my sleg gedra teenoor iemand wat lelik was met my.

Here, as dit dan só is, as ek iemand verontreg het

– vriend of vyand – dan het ek geen verskoning nie.

Dan ís ek skuldig en dan moet die waarheid wen;

die geregtigheid wat van U kom, seëvier.

Ek sal die prys vir my misdrywe betaal,

ek sal my pak soos ’n mán vat.

Dan moet hulle maar kom.

Ek sal my nie teësit nie.

Dan is dit maar reg so …