Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 17

Waar is U?

Waar is U?

Hoekom sien ek U nie, Here?

Waarom hoor ek niks van U nie?

Speel U ’n speletjie met my?

Kruip U dan vir my weg?

Ek het U nou nodiger as ooit –

U moet die verwaande goddeloses keer.

Hul hoogmoed ken geen perke nie;

hulle sê net wat hulle wil,

sonder dat iemand dit waag om hulle teë te gaan.

Hulle doen net waarvoor hulle lus het,

vas oortuig dat niemand hulle sal stuit nie.

Hierdie soort mens verkondig wyd en syd

dat hy onaantasbaar is, onoorwinlik, sonder weerga.

Sonder gewete – en trots daarop!

Here, U moet net hoor wat sê hy van U!

Hy sê dit is onwaarskynlik dat daar ’n God is;

elke mens is sy eie beste baas.

“Ek maak soos ek wil,” smaal hy, “en solank ek genoeg wins maak,

is dit reg met my. Ek het vrede met jou en jou sogenaamde God.”

Hére! En hy glo homself!

In sy eie oë is hy onaantasbaar; hy sê dit was deur die jare só –

met sy pa voor hom, en dié se pa voor hóm.

“Ons maak soos ons wil,” sê hy, “niemand kon ons nog ooit keer nie.

En wys my wie gaan dit nou probeer?”

Wié gaan hulle keer, Here?

Hulle lê die hulpelose voor,

hulle vergryp hulle aan die weerloses.

Waar is U dan, Here?

Sien U dit nie raak nie?

Kyk tog,

kýk, asseblief tog, Here!