Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 18

Ons ken U

Here, waar kom die goddeloses daaraan

dat U nie omgee nie?

Wie het hulle wysgemaak dat U

u kinders ignoreer?

Is dit omdat hulle U nie ken nie

dat hulle U nie raaksien nie?

Hoe sal hulle sien dat U opstaan en u kinders troos?

Hulle lewe dan ongetroos, volledig aan hulleself uitgelewer;

slagoffers van hul eie genadeloosheid – dit is ál wat hulle ken.

Maar óns ken U.

En ons weet hoe dit is wanneer U ons swaarkry vir u rekening neem,

wanneer U ons laste op u skouers tel en dit dra.

Ons het daaraan gewoond geraak om ons sorge aan U oor te gee,

sodat u hand dit kan toevat, dit van ons af wegneem.

U sal daarmee maak soos U weet reg is

en op ’n tyd wat U reeds bepaal het.

Ons kan onsself nie help nie, Here,

en daarom is dit vir ons allertroostend

dat U óns – probleme en al – in u hande hou.

Soos U na weeskinders omsien,

só kyk U na ál u kinders.

So sien U almal raak –

ook die boosdoeners.

U moet húlle deeglik ondersoek,

vlek hul boosheid tot op die been toe oop,

sodat daar nêrens meer vir hul skuilplek is nie.

Jaag hulle rond, Here, hot en haar –

totdat hulle die pad vat!

U oor is na ons gedraai,

ons hart is gerus:

Ons het ’n tuiste by U.