Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 23

Ek kwalifiseer nie

Hoe bevoorreg is hulle wat by U tuis mag wees, Here!

God se gaste …

Dink net, hulle kan dit oor en oor vir hulleself sê

en, tipies mens, trots aan almal fluister:

“Ek gaan tuis by Hóm …”

Ek kwalifiseer egter nie.

Om doodeerlik te wees, Here, ek voldoen nie

eens naastenby aan daardie voorwaardes nie:

die “onberispelik leef”, die “regverdig optree” – só is ek nie.

Ek kan nie met ’n rein gewete sê ek doen nie my naaste

kwaad aan nie. En ek kan nie sê ek skinder of spot nie.

Ek kies nie altyd soos U kies nie.

En wat moet ek sê oor my finansiële filosofieë,

my houding oor geld en besittings …?

Daarom sal ek liewer van u woonplek wegbly;

ek sal nie daarop aandring om in te kom nie.

Ek sal my plek ken.

Ek ken ook my eie veragtelikheid;

ék, wat van beter moet weet;

ék, wat nooit by my goeie voornemens hou nie;

ék, wat ook maar my seile na die wind span

en my sake só plooi dat ek ’n behoorlike wins maak.

U tent bly dus vir my gesluit.

U heilige berg dra ’n kennisgewing: Geen toegang!

Maar hoe kán ek op ’n ander plek as by U wees?

Hoe oorleef ek as U ver is?

Ag, Here, ek is hier;

ek is hiér, met al my bagasie,

al die skuld wat my laat krom loop.

Kyk dan net hoe vuil is die hande

waarmee ek aan u deur bly hamer:

Kan ek … mág ek maar inkom, asseblief?