Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 42

Kóm, my Koning, kom binne!

Hier is ons, Here-ons-koning – ons wag op U.

U wat die oorwinnaar is oor chaos en almal wat dit skep,

U is die Een wat altyd triomfantelik terugkeer

ná U die geveg namens u kinders aangeknoop

en vanselfsprekend gewen het.

En al sukkel ons, hierdie kortsigtige geslag,

dikwels om u oorwinnings te herken,

weet ons – kleingeloof en al –

dat U die bose oorwin het.

Ja, Here, ons is nie altyd wenners nie

– ons is dit eintlik baie selde, sal U mos weet –

maar Ú het oorwin, en U sal dit weer en weer doen,

tot in ewigheid. En daarom sê ons, nee, júbel ons:

Kom in! Kom bly by ons.

Kyk, o Koning, kyk hoe skuif die hekke oop,

kyk net die rooi tapyt!

Hoor die heldeverering,

die lof wat U toekom.

Maar, Here, ons sing so geesdriftig

en met soveel oortuiging oor U wat oorwin het,

en ons wat die deure vir U oopmaak …

maar ons weet dat U nie vir óns wag

wat eers moet oopmaak nie.

Dat U die deure sal platloop as U sou wou.

Ons weet dat dit nie óns plek is waar ons

U sogenaamd toelaat nie.

Hierdie plek en sy mense

behoort aan U.

Daarom, as U nie omgee nie …

as U ons die voorbarigheid sal verskoon:

Kom asseblief binne, kom maak U tuis.

Hier in u plek.

Hier by ons,

u eiendom.