Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 41

Wié mag na U toe kom?

Hierdie wêreld is U s’n, Here!

En ons wat hier woon en werk,

ons wat hier speel en mors –

ook óns behoort aan die Here.

En daarom, só reken ons mos, mag ons maak

soos ons wil en sê wat in ons gedagtes opkom.

Maar ons verstaan verkeerd, nè, Here?

Ons behoort aan U;

dit is nie U wat aan óns behoort nie.

Daarom is hierdie vrymoedigheid onvanpas;

pas dit ons eerder om goed te verstaan waar

ons in u groter plan hoort. Om eerbiedig te vra:

Wié mag, soos Moses, teen die Here se berg opklim?

En wié mag, soos u hoëpriester, dit naby u heiligdom waag?

Net dié met skoon hande en ’n rein hart?

Net hulle wat groot dinge bedink

en hulle nie met nietighede bemoei nie?

Wat nie lieg nie en nie u Naam uitroep

om gewig aan valsheid te gee nie?

Dan hoort ek nie daar nie.

Dan is u berg, u plek my nie beskore nie.

Want kyk hoe smerig is my hande

en hoe besoedel is my hart.

Waar ek ook al kom en oral waar ek vat,

los ek vuil spore en vetterige vingerafdrukke.

Here, druk asseblief ook u ore toe

vir die onsin wat uit my mond stroom.

Leer my ’n nuwe woordeskat.

En was my hande, my voete; reinig my

en beduie my asseblief

die goeie pad

na U toe.