Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 27

Ek het U baie lief, o Heer

Here, ek het U lief – báie!

Hoe dan anders?

U vou my keer op keer

in u beskerming toe.

Soos onlangs weer, toe dit erger as ooit was –

slegter, gevaarliker, lewensbedreigend.

Ja, ek was meer as een keer daarvan oortuig

dat ek dit nie sal oorleef nie;

die oormag was eenvoudig te groot.

Hulle was oral, dié wat my wou kwaad aandoen:

voor my, agter my – hulle het my behoorlik omsingel.

Daar was geen ontsnapkans nie.

Wat kon ek doen?

Ek het maar geroep: “Here!”

Geskreeu: “Here, help!”

Hoe desperaat kan ’n mens nie wees nie …

En toe was dit asof

die aarde begin donder het

en die berge bewe

en die hemele buig –

’n kosmiese katastrofe,

want God het uitgeroep:

“Kyk! Luister! Hier kom Ek!”

Toe kom U en trek met u grofgeskut teen hulle los:

u wind, u water, u vuur.

U verwar en verskrik hulle,

U ruk hulle uiteen,

U blaas hulle eenvoudig weg, Here, magtige Here!

En toe ék eers bevry is,

toe maak U alles vir my oop

en gee my ’n nuwe plek by U.

Goeie Here!

Ek het U baie lief.