Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 26

Hiérdie keer …

Here, ek sweer: Hiérdie keer is my hande skoon!

En U weet dit, want U het mos self kom kyk.

Wanneer ek slaap, en U onbevange my doen

en late ondersoek – sonder dat ek kan keer of iets

kan wegsteek – dan vind U: U kind wás getrou.

Ek hou my nougeset aan die koers

wat U my wys. Ek het my les geleer.

Bewaar my asseblief, as ek vir U dan kosbaar is!

Beskerm my teen die pronkerige geweldenaars;

Laat hulle, magtig in hul eie oë, tog kennis maak

met die Magtige. Laat hulle en hul kinders leer:

Jy dobbel met die dood as jy, vol belaglike bravade,

kans sien om die lewende God aan te durf!

Reken U tog self met hulle af …

Want ek het lankal ophou praat

oor ander mense en hul tekortkominge –

ek is maar té bewus van waar ek vandaan kom

en van hoe ver U my moes gaan haal.

Hoe U my stap vir stap moes leer,

soos vir ’n klein kindjie,

om in u voetspore te volg

en in u regterhand te pas.

Dit is goed om so gekoester te word, Here.

U hoor my, ek weet U draai u oor na my toe

om selfs die geringste sug aan te hoor.

U oorlaai my met u seëninge;

ek is u bedorwe brokkie.

Nou het dit laat geword.

Kyk, ek kom staan teenaan U

en sê: “Nag, liewe Here!”

Ek gaan nou maar inkruip,

en as ek môre dik geslaap opstaan,

sal U steeds hier wees, hier by my.