Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 43

Verlang

Here, is dit vir ’n mens moontlik om na U te verlang?

Ek bedoel, verláng, soos jy na jou geliefdes verlang –

jou ouers, jou kinders, jou hart-se-punt?

Soos na iemand van wie jy weet:

Sonder jou kan ek nie lewe nie?

In daardie geval wil ek dan sê: Ek verlang na U.

Ek wens dat U sal kom gesig wys, kom inloer

en knipoog as U my sien.

En dalk by my kom sit en praat,

my kom raad gee, my wys watter pad

is die regte een.

Of lig tog net ’n hand,

wuif, al is dit van ver.

Groet, beduie,

en sê iets soos: Sóóntoe, my kind!

Want ek wag al lank. Ek sit en hoop

dat U na my kant toe sal kyk, hierheen kom.

Die godgeleerdes sê U kom na óns toe;

ons kan nie gaan na waar U is nie.

Nou wag ek maar.

Niemand wat op U vertrou sal in die steek gelaat word nie –

só lui die geloof van hulle wat maklik glo.

Daarom wag ek, vol vertroue (dink ek).

Want iémand moet my kom vertel van die paaie,

van die keuse by die vurk,

en oor hoekom die afdraaipaaie

sulke vriendelike naamborde het.

Ú sal weet; hulle sê U weet alles.

U ken glo ook die waarheid oor die pad vol duwweltjies

wat my al so verwond het op hierdie reis.

Leer my dit, Here.

Ek sit en wag op U,

vol verlange.