Читать книгу Die ewigheid in my hart - Barend Vos - Страница 37

Waar is U?

Here, dit gaan swaar, weet U?

Ek het U nodiger as ooit.

Waar is U?

Weet U dat ek deesdae roep

en dan die indruk kry dat U my nie hoor nie?

U weet tog ek bid veral soggens,

en soms ook in die aand –

maar die afgelope tyd het ek heeldag

na U geroep, tot diep in die nag. Sonder ophou.

Was dit nie hard of aanhoudend genoeg nie?

Waar is U?

U was dan nog altyd daar vir my –

en só het my pa en ma U ook geken.

Hulle het my van my oupas en oumas vertel,

en oor hoe U destyds vir hulle en hul mense gesorg het.

Hoe hulle by U die skuiling gevind het

waarna hulle so wanhopig gesoek het.

Ag, hulle het dikwels daarvan getuig, gespog selfs.

Wat het dan nou gebeur, Here?

Waar is U?

U moet net hoor hoe die mense praat!

Eintlik praat hulle nie, hulle beskinder my agter my rug;

hulle lag my uit en dink ek hoor dit nie.

Hulle wys met die vinger en dink ek is blind.

Hulle het ’n smalende mond vol te sê

oor my, wat vas glo dat U tóg sal ingryp.

U sál mos, nè, Here?

U was reeds my beskermer

toe ek nog in my pa se huis was;

my versorger toe ek in my moeder se skoot was.

Of hoe, Here …?