Читать книгу die na-dood - Breyten Breytenbach - Страница 16

wanneer dit lig word

dryf ek op my rug in die see

tussen opdrifsels plastiek en papier

al die ou gedagtes

aan die een kant het die maan gaan lê

in die gevlekte lakens van ’n sterwende nag

ver oorkant ’n ander land

van woude en woestyne

gaan die son opstaan uit wolke

soos komberse oor die see

al die ou gedagtes

bo draai swaeltjies die tydwiel se ratte

eers net twee want so was die teken

van paring en verbintenis

en dan ’n dartelende en uitrygende swerm

vliegwieletjies

soos gate in die huweliksrok

motte se ou-onrus gedagtes vertel

hierdie rots gaan swart gloei

die stank van bokbloed weggesyg in die sand

sal mettertyd uitspel

tot sillabes vlieë van die eindelose taal

wanneer die begrawe derms vervel

en die bruid se hemelruim ’n slaapvertrek word

in die woorde van die moskeeroeper

wat al die ou gedagtes bring en laat kring

tot bid in die gebede bed