Читать книгу die na-dood - Breyten Breytenbach - Страница 20

dit het gereën in die nag

sterre en wind en stilte

druipende bome verniste klippe

die reuk van grond stilte

in die berg

skryf met die vinger in die as

van vulkane wat net in die gedig

gegloei het

onthou die verbeelding

wat net in die gedig gebloei het

aan ’n vrou aan jou

die verbeelding is vrou

met groen soetvytjie in die skoot

dit het gereën in die nag

sterre en herinnerde relase rook

soetvy tong in die mond

en jy vlammende stilte gespieël

en nou die oggendboek

dat jy my woorde kan eet

die betekenistong se swart as-smaak

in die dagregister van terugkeer

na geboortegrond

vrot die wrakwoorde van ’n skip wat vergaan

uitgevee aan die newelkus

dat die maan ’n gloeiende klip moes wees

gekreet in wolke se rou-rookkleed

skryf met die vinger in die as

begrawe gefluisterde hart

begrawe gedig in woordstilte

stapel maanskerwe oor die uitveegesig

maar dis ek dis maar net ek

hierdie singkende lyk

wat die soetvlees proe

van die laaste vrees

31/1/2015