Читать книгу Woud van nege en negentig vlerke - Carina Stander - Страница 14

Amatola

’n boomslagter het ’n woud gevel

hoor hoe kraak die takke se gewrigte

hoe versilwer die varings soos baarde

asof voorvaders stadig en onwillig sterf

Hy wandel in die aandwind

en drink uit ’n riviervallei

proe swart modder en herfsblare

doudruppels aan ’n spinnerak

proe swamme op ’n spoelklip

en die glibberige rugstring

van ’n verdrinkte singvoël

Hy wandel in die aandwind

wie is die Man met die verminkte vleuels

duskant die Wolfplek van Zingcuka

wie die Vlerkman met spinnedrade

soos sweepslae al oor Sy gesig

by Mnyameni se Donkerplek

Hy wandel in die aandwind

fluit bakhand vir verdwaalde

naguil bosduif tarentaal

verskrikte vlermuis en fiskaal

in die maanlig volg hulle Sy vlug

tot waar die mos groen sterre is

een vir een trek hulle terug

na neste sterker as die storms

terug terug na ’n woud wat strek

oor nege en negentig vlerke