Читать книгу Królowa Saby - Ewa Kassala - Страница 15

Ostatnim, którego król Dawid kazał zabić Salomonowi, był Szimei. Od chwili, gdy król zakazał mu opuszczania Jerozolimy pod karą śmierci, minęły trzy lata. Przez cały ten czas Szimei nie ruszał się z miasta nawet na krok. Jednak pewnego dnia, jego dwaj słudzy zbiegli do miasta Gat. Niewiele myśląc, postanowił osobiście przyprowadzić ich z powrotem. Gdy był już znów w Jerozolimie, Salomon wezwał go do siebie.

– Czyż nie zaklinałem cię na imię Jahwe, czyż nie ostrzegałem cię, że będziesz musiał umrzeć, jeśli któregoś dnia opuścisz miasto i udasz się w którąkolwiek stronę? Czyż mi nie odpowiedziałeś wtedy, że wydaje ci się słuszne to, co usłyszałeś? Dlaczegóż więc nie dotrzymałeś przysięgi złożonej Jahwe, dlaczego nie byłeś posłuszny mojemu rozkazowi13?

Król zamilkł nie tylko dlatego, że skończył mówić. Obecni widzieli wyraźnie, z jakim wysiłkiem próbował powściągnąć gniew. Po chwili znów się odezwał.

– Ty znasz przecież dobrze i nosisz w sercu swoim krzywdy, jakie wyrządziłeś mojemu ojcu, Dawidowi. Jahwe sprawił, że całą twoją przewrotność ściągasz na własną głowę. Zginiesz, bo złamałeś ustalenia, które poczyniliśmy i na które się zgodziłeś.

Potem wydał rozkaz Benajaszowi, który jednym ciosem zgładził Szimejego. Tak zginął ostatni z trójki, o której przed śmiercią mówił synowi Dawid.

Władza królewska w rękach Salomona umacniała się.