Читать книгу Күңелем нигъмәтләре = Души моей богатства - Гарифуллин Дамир - Страница 66

Бабайлар дөрес әйткәннәр:

«Үткән гомер – аккан су».

Алга-артка карамыйча,

Әллә кая чапкан су;

Күңелемне дәрья итеп,

Ярларына каккан су;

Бормаланып-бормаланып,

Юлым булып яткан су;

Тамчылары күз яшь булып,

Керфекләргә кунган су;

Елама дип сөя-сөя,

Битләремне юган су;

Авырганда, дәва булып,

Йөрәккә хәл биргән су;

Кайчагында, болыт булып,

Күкне каплап йөргән су;

Кайчагында кайгыларны

Агызып алып киткән су;

Янып-көйгән җаннарыма

Юшкын салып кипкән су;

Йөрәкне кара яндырып

Телгәләгән камчы су;

Дәва булып, күпме чирдән

Савыктырган тамчы су;

Көлгә калган күңелемдә

Гөл үстерә белгән су;

Тере булып, җанлы булып

Яшәтергә килгән су;

Мәңге-мәңге онытылмас

Хәтер булып кайткан су.

Ата-баба дөрес әйткән:

«Үткән гомер – аккан су».